Οι μεγάλες ανατροπές της «βασίλισσας»

Το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» ήταν ένα από τα πρώτα γήπεδα που έχουν χαρακτηριστεί «κατηφορικά». Η «Βασίλισσα» της γηραιάς ηπείρου όντας η πολυνίκης ομάδα των Ευρωπαϊκών Κυπέλλων δεν θα μπορούσε παρά να μην έχει την δική της ξεχωριστή θέση στην κατηγορία των μεγάλων ανατροπών.

Τι κι αν στον πρώτο αγώνα είχε ηττηθεί κατά καιρούς με μεγάλη διαφορά; Δεν είχε πει ακόμη την τελευταία της λέξη. Κατάφερνε συχνά με μια μεγάλη ανατροπή να πάρει μια επική πρόκριση στο τέλος. Πάμε να δούμε 5 από τις πιο σπουδαίες ανατροπές που έχει πραγματοποιήσει στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα.

Κύπελλο Πρωταθλητριών 1975-1976, Β’ γύρος

Ρεάλ Μαδρίτης-Ντέρμπι Κάουντι 5-1 (Πρώτος αγώνας: Ντέρμπι-Ρεάλ 4-1)

Ο Τσάρλι Τζορτζ με χατ τρικ οδήγησε την Ντέρμπι Κάουντι σε μια νίκη επί της Ρεάλ Μαδρίτης με 4-1 στον πρώτο αγώνα επί Αγγλικού εδάφους. Το τελικό αποτέλεσμα φαινόταν πως έδινε την πρόκριση στην πρωταθλήτρια Αγγλίας. Ωστόσο η ομάδα του Σκωτσέζου προπονητή Ντέιβ Μακάι θα περνούσε μαρτυρικές στιγμές στην Ισπανική πρωτεύουσα.

Στα πρώτα τρία λεπτά της ρεβάνς ο Ρομπέρτο Μαρτίνες θα άνοιγε το σκορ. Ο ίδιος παίκτης θα έκανε το 2-0 στο 51’ ενώ ο Σαντιγιάνα θα έβαζε την «βασίλισσα» σε τροχιά πρόκρισης στο 55’. Το γκολ του Τσάρλι Τζορτζ στο 62’ φαινόταν λυτρωτικό για τους Άγγλους έως το 83’. Ο Χοσέ Μαρτίνες Σάντσες θα έστελνε σε εκείνο το σημείο τον αγώνα σε παράταση.

Ο Σαντιγιάνα έγραψε το όνομα του με μεγάλα γράμματα στην ιστορία της Ρεάλ Μαδρίτης σκοράροντας το 5^ο γκολ στο 100’ δίνοντας στην πρωταθλήτρια Ισπανίας μια τεράστια ανατροπή.

Σε τόπο μαρτυρίου εξελίχθηκε το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» για την Ντέρμπι Κάουντι

Κύπελλο UEFA 1984-1985, Γ’ γύρος

Ρεάλ Μαδρίτης-Άντερλεχτ 6-1 (Πρώτος αγώνας: Άντερλεχτ-Ρεάλ 3-0)

Ο πρώτος αγώνας στο Βέλγιο ήταν καταστροφικός για τους Ισπανούς. Η Άντερλεχτ με το 3-0 του πρώτου αγώνα κρατούσε στην τύχη στα χέρια (και κυρίως) στα πόδια της. Η Ρεάλ Μαδρίτης χρειαζόταν αρκετά γκολ για να συνεχίσει την Ευρωπαϊκή της πορεία. Κάτι που στο τέλος το κατάφερε.

Στον επαναληπτικό τον χορό των τερμάτων άνοιξε μόλις στο 3’ ο Μανουέλ Σάντσις. Μεγάλος πρωταγωνιστής της ρεβάνς ήταν ο Εμίλιο Μπουντραγκένιο ο οποίος με χατ-τρικ στοίχειωσε για αρκετό καιρό τα όνειρα των Βέλγων. Τον θρίαμβο με το εκπληκτικό 6-1 συμπλήρωσε ο Χόρχε Βαλδάνο με δύο γκολ στο Α’ ημίχρονο ενώ ο Περ Χάνσεν Φρίμαν μείωσε προσωρινά σε 3-1 για την Άντερλεχτ στο 34’.

Ρεάλ Μαδρίτης-Άντερλεχτ 6-1

Κύπελλο UEFA 1984-1985, Ημιτελικά

Ρεάλ Μαδρίτης-Ίντερ 3-0 (Πρώτος αγώνας: Ίντερ-Ρεάλ 2-0)

Ο αγώνας με την Ίντερ στο Μιλάνο αποδείχτηκε μια πολύ δύσκολη διαδικασία για τους Μαδριλένους. Οι Ιταλοί ταξίδεψαν με το 2-0 στις αποσκευές τους στην Μαδρίτη. Όπως αποδείχτηκε αυτό δεν ήταν αρκετός. Ο Σαντιγιάνα ήταν και πάλι παρών για την «βασίλισσα». Με δύο δικά του τέρματα ισοφάρισε το σκορ του πρώτου αγώνα. Ο Μίσελ (ο μετέπειτα προπονητής του Ολυμπιακού) πέτυχε στο 57’ το γκολ που χάρισε στην Ρεάλ Μαδρίτης άλλη μια μεγάλη ανατροπή και μια ιστορική πρόκριση στους τελικούς του Κυπέλλου UEFA.

Ο Σαντιγιάνα στέλνει τους Ιταλούς στην «κόλαση»

Ρεάλ Μαδρίτης-Ίντερ 3-0 

Κύπελλο UEFA 1985-1986, Γ’ γύρος

Ρεάλ Μαδρίτης-Γκλάντμπαχ 4-0 (Πρώτος αγώνας: Γκλάντμπαχ-Ρεάλ 5-1)

Ο αγώνας της 27ης Νοεμβρίου του 1985 ήταν ένας εφιάλτης για την Ισπανική ομάδα. Σε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις της γνώρισε την συντριβή με 5-1 στο Ντίσελντορφ από την Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ. Ωστόσο, όντας μπαρουτοκαπνισμένη από τις ανατροπές της προηγούμενης σεζόν, γνώριζε το έργο της.

Το «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» αποδείχτηκε κατηφορικό (και) για την Γκλάντμπαχ. Οι Χόρχε Βαλδάνο και Καστιγιάνα έδωσαν άλλη μία παράσταση σημειώνοντας από δύο γκολ ολοκληρώνοντας μία από τις συγκλονιστικότερες ανατροπές όλων των εποχών στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα.

Ο Σαντιγιάνα αγωνιζόμενος με την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, πρωταγωνιστής σε μεγάλες ανατροπές της «βασίλισσάς» 

Ρεάλ Μαδρίτης-Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ 4-0

UEFA Champions League 2015-2016, Φάση των «16»

Ρεάλ Μαδρίτης-Βολφσμπουργκ 3-0 (Πρώτος αγώνας: Βολφσμπουργκ-Ρεάλ 2-0)

Οι Κυπελλούχοι Γερμανίας έβαλαν δύσκολα στην ομάδα του Ζινεντίν Ζιντάν κερδίζοντας την με 2-0 στον πρώτο αγώνα της Γερμανίας. Σε κάθε περίπτωση η Ρεάλ Μαδρίτης είχε την φανέλα και την πείρα να γυρίσει την κατάσταση.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο σε μια από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του πήρε πάνω του την πρόκριση με χατ τρικ. Ήδη στο 17’ είχε ισοφαρίσει με δύο γρήγορα γκολ το σκορ του πρώτου αγώνα. Η αποβολή του Ντράξλερ για την Βόλφσμπουργκ στο 34’ διέλυσε ουσιαστικά όποια όνειρα για πρόκριση είχαν οι Γερμανοί.

Ο Ρονάλντο ολοκλήρωσε την ανατροπή στο 77’ με την ομάδα του να κατακτά στο τέλος της σεζόν το 11ο Κύπελλο Πρωταθλητριών-Τσάμπιονς Λιγκ της ιστορίας της.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο σε μια από τις εμβληματικότερες του εμφανίσεις

Ρεάλ Μαδρίτης-Βόλφσμπουργκ 3-0

Η μυθική Dream Team του 1992

Η εθνική ομάδα των Η.Π.Α. στους ολυμπιακούς αγώνες του 1992 είναι με διαφορά ότι καλύτερο έχει υπάρξει στο διεθνές μπάσκετ.

Ήταν μια ομάδα βγαλμένη από άλλο γαλαξία. Η ομάδα αποτελούταν από τους Μάικλ Τζόρνταν, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Λάρι Μπερντ, Μάτζικ Τζόνσον, Σκότι Πίπεν, Πάτρικ Γιούιν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Καρλ Μαλόουν, Τζον Στόκτον, Κρις Μάλιν, Κλάιντ Ντρέξλερ και Κρίστιαν Λάιτνερ (ο τελευταίος ήταν ο μοναδικός μη επαγγελματίας εκείνης της ομάδας και ο οποίος πήρε την θέση του Ρόι Τάρπλει που εκείνο τον καιρό έκανε τις πρώτες του προπονήσεις με τον Άρη). Η σύνθεση της ομάδας προκαλεί σοκ, ήταν μια ομάδα όνειρο που όμοια της δεν υπήρξε μάλλον δεν πρόκειται να δούμε ποτέ ξανά.

Το πρωτοσέλιδο του Sports Illustrated για την USA Team 1992

Μόνο τυχαίο άλλωστε δεν είναι το γεγονός ότι από την παραπάνω 12άδα, οι 11 παίκτες βρίσκονται στο ''Hall of fame''. Επάξια λοιπόν θεωρείται η καλύτερη ομάδα μπάσκετ όλων των εποχών. Τα πράγματα στην προηγούμενη Ολυμπιάδα, αυτή του 1988, ήταν διαφορετικά. Στην  Σεούλ περιορίστηκαν στην 3η θέση, αφού ηττήθηκαν στον ημιτελικό από την Ε.Σ.Σ.Δ. με 82-76. Αυτό ήρθε σαν συνέπεια του απαγορευτικού της FIBA να μην αγωνίζονται οι επαγγελματίες παίκτες του NBA στις διοργανώσεις της.

Αυτή η απόφαση άλλαξε το επόμενο έτος όταν η FIBA στο παγκόσμιο συνέδριο της, άρει την παραπάνω επιλογή της. Ο τότε γενικός γραμματέας της FIBA Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς ήταν ο βασικός εκφραστής αυτής της ιδέας: «Το ιδανικό είναι να παίζουν οι καλύτεροι κόντρα στους καλύτερους. Μόνο έτσι θα προοδεύσει το άθλημα». Πλέον ο δρόμος για την συμμετοχή των σούπερ σταρ του NBA στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση της υφηλίου ήταν ανοικτός.

Λάρι Μπερντ, Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον στις υπηρεσίες της "Αστερόεσσας" 

 Ο δρόμος προς την κορυφή:

Οι Η.Π.Α. ήταν η προσωποποίηση της φράσης ‘’αποθέωση του μπάσκετ’’. Στον δρόμο προς το χρυσό μετάλλιο πέτυχαν 8 νίκες (χωρίς φυσικά να ηττηθούν σε κανένα ματς) με μ.ο. 117 πόντους και μ.ο. διαφοράς νίκης τους 44 πόντους.

Η πορεία της Dream Team μέχρι τον τελικό:

26 Ιουλίου: Η.Π.Α.-Αγκόλα  116-48

27 Ιουλίου: Η.Π.Α.-Κροατία 103-70

29 Ιουλίου: Η.Π.Α.-Γερμανία 111-68

31 Ιουλίου: Η.Π.Α.-Βραζιλία 127-83

2 Αυγούστου: Η.Π.Α.-Ισπανία 122-81

4 Αυγούστου: Η.Π.Α.-Πουέρτο Ρίκο 115-77

6 Αυγούστου: Η.Π.Α.-Λιθουανία 127-76

Στον τελικό της 8ης Αυγούστου η Κροατία του μυθικού Ντράζεν Πέτροβιτς, δεν κατέβηκε με πολλές προσδοκίες. Για την ακρίβεια το μόνο στοίχημα της Κροατίας ήταν να αποδείξει ότι ήταν η καλύτερη γήινη ομάδα του κόσμου (μιας και όπως προείπαμε οι Η.Π.Α. ήταν… άλλο γαλαξία). Και έως ένα σημείο τα κατάφεραν. Στα 10:16 βρέθηκαν να προηγούνται με 26-25, όμως μετά το ματς ήταν ένας μονόλογος για τους Αμερικανούς. Τελικό σκορ 117-85 και οι Η.Π.Α. χρυσοί ολυμπιονίκες. Και με την βούλα η καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.

Ο Ντράζεν Πέτροβιτς ήταν ο μόνος που... τόλμησε να κοιτάξει τον Τζόρνταν στα μάτια στο τουρνουά της Βαρκελώνης.

Oι επιδόσεις των παικτών:

Μάικλ Τζόρνταν: 14,9 πόντοι, 2,4 ριμπάουντ, 4,8 ασίστ

Σκότι Πίπεν: 9 πόντοι, 2,1 ριμπάουντ, 5,9 ασίστ

Τζον Στόκτον: 2,8 πόντοι, 0,3 ριμπάουντ, 2 ασίστ

Καρλ Μαλόουν: 13 πόντοι, 5,3 ριμπάουντ, 1,1 ασίστ

Μάτζικ Τζόνσον: 8 πόντοι, 2,3 ριμπάουντ, 5,5 ασίστ

Λάρι Μπερντ: 8,4 πόντοι, 3,8 ριμπάουντ, 1,8 ασίστ

Πάτρικ Γιούινγκ: 9,5 πόντοι, 5,3 ριμπάουντ, 0.4 ασίστ

Κρις Μάλιν: 12,9 πόντοι, 1,6 ριμπάουντ, 3,6 ασίστ

Ντέιβιντ Ρόμπινσον: 9 πόντοι, 4,1 ριμπάουντ, 0,9 ασίστ

Τσαρλς Μπάρκλεϊ: 18 πόντοι, 4,1 ριμπάουντ, 2,4 ασίστ (MVP του τουρνουά)

Κλάιντ Ντρέξλερ: 10,5 πόντοι, 3 ριμπάουντ, 3,6 ασίστ

Κρίστιαν Λέτνερ: 4,8 πόντοι, 2,5 ριμπάουντ, 0,4 ασίσt

Η εθνική ομάδα των Η.Π.Α. με την συγκεκριμένη σύνθεση δεν παρουσιάστηκε ποτέ ξανά στα παρκέ. Έδωσε μόνο 14 επίσημους αγώνες: 6 στους Παναμερικανικούς αγώνες στο Πόρτλαντ (από τις 27 Ιουνίου έως τις 5 Ιουλίου) και άλλους 8 στην Βαρκελώνη. Όμως προσέφερε τόσο πλούσιο θέαμα που όσα χρόνια και αν περάσουν, θα είναι πάντα ομάδα σταθμός στην ιστορία του παγκοσμίου μπάσκετ.

Οι χρυσοί Ολυμπιανίκες του μπάσκετ ανδρών στην Ολυμπιάδα του 1992

Croatia vs. USA ft Michael Jordan & The Dream Team

Οι φοβερές κόντρες Άρσεναλ-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που άφησαν εποχή

Είναι αλήθεια πως εδώ και μερικά χρόνια οι δύο ομάδες είναι φαντάσματα των τεράστιων ομάδων που ήταν στο παρελθόν. Ειδικότερα στα τέλη του προηγούμενου αιώνα και στις αρχές του τρέχοντος αιώνα, οι δύο γίγαντες αποτελούσαν τους μεγαλύτερους Βρετανικούς συλλόγους. Εκείνη την εποχή κάθε μεταξύ τους συνάντηση ήταν αυτή που έκρινε τους εκάστοτε τίτλους.

Όποια και αν είναι η αγωνιστική κατάσταση τους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ αποτελούν τις 2 από τις 3 πολυνίκεις ομάδες του νησιού. Συνεπώς κάθε μεταξύ τους αναμέτρηση τραβάει πάνω της τα μάτια όλου του Ευρωπαϊκού φίλαθλου κοινού.

Ο τελικός των 5 λεπτών

Ένα από τα παλιότερα ματς των δύο μονομάχων που έμεινε στην ιστορία ήταν ο μεταξύ τους τελικός του FA Cup το 1979. Ήταν ένας από τους συναρπαστικότερους αγώνες όλων των εποχών στην ιστορία του θεσμού. Στο «Γουέμπλεϊ» η Άρσεναλ φάνηκε να καθαρίζει από το Α’ ημίχρονο τον τελικό με τα γκολ του Τάμπλοτ στο 12’ και του Στέιπλετον στο 43’.

Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν το έβαλε κάτω και ελάχιστα έλειψε να κάνει ένα τρομερό comeback ισοφαρίζοντας σε 2-2 στα τελευταία λεπτά με τους ΜακΚουίν (86’) και ΜακΛρόι (88’).

Εντέλει οι Λονδρέζοι επέδειξαν στόφα μεγάλης ομάδας και κατέκτησαν το τρόπαιο με πλασέ του Σάντερλαντ σε κενή εστία στο 89’. Έμεινε στην ιστορία σαν ο «τελικός των 5 λεπτών» εξαιτίας της διακύμανσης του σκορ στα τελευταία λεπτά.

Ο Σάντερλαντ πανηγυρίζει το νικητήριο τέρμα

Η επιστροφή της Άρσεναλ και η γκολάρα του Όβερμαρς

Το πρώτο μισό της σεζόν 1997/1998 δεν ήταν το ιδανικότερο για τους «κανονιέρηδες». Οι Λονδρέζοι είδαν την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να αγγίζει την κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ στα μέσα της σεζόν, την ώρα που η Άρσεναλ βρισκόταν 7 βαθμούς πίσω της.

Η αντεπίθεση της ομάδας του Αρσέν Βενγκέρ και οι ήττες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από την Κόβεντρι Σίτι, την Σαουθάμπτον και την Λέστερ Σίτι εκμηδένισαν την υπέρ διαφορά της ομάδας του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον. Το ντέρμπι της 14ης Μαρτίου του 1998 ήταν αυτό που εν πολλοίς καθόρισε τον μετέπειτα πρωταθλητή Αγγλίας.

Η Άρσεναλ πέρασε νικηφόρα από το «Ολντ Τράφορντ» με ένα εκπληκτικό γκολ στα τελευταία λεπτά του αγώνα από τον Μαρκ Όβερμαρς, ο οποίος πραγματοποίησε μια εκπληκτική εμφάνιση εκείνο το απόγευμα. Στο τέλος της χρονιάς η Άρσεναλ πήρε τον τίτλο με 1 βαθμό διαφορά, ο οποίος ήταν και ο 1ος επί των ημερών του Βενγκέρ στον πάγκο των Λονδρέζων.

Η ιστορική άλωση του Μάντσεστερ από τον Μαρκ Όβερμαρς

Η κούρσα του Ράιαν Γκιγκς και το Τρεμπλ

Την σεζόν 1998/1999 η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ δεν θα ολοκλήρωνε το ιστορικό Τρεμπλ της, αν δεν αναλάμβανε δράση ο εμβληματικός Ράιαν Γκιγκς. Στους ημιτελικούς του FA Cup οι «Κόκκινοι Διάβολοι» βρήκανε μπροστά τους την Άρσεναλ.

Στις 11 Απριλίου του 1999 ο πρώτος αγώνας των δύο ομάδων στο «Βίλα Παρκ» έληξε ισόπαλος με 0-0. Συνεπώς οι δύο αντίπαλοι κλήθηκαν να δώσουν επαναληπτικό τρεις μέρες αργότερα στο ίδιο γήπεδο.

Το σκορ παρέμεινε ισόπαλο και στον επαναληπτικό (1-1) κι έτσι οδηγήθηκαν στην παράταση. Ύστερα από 109 λεπτά αγώνα, ο Ράιαν Γκιγκς έγραψε ιστορία βάζοντας ένα από τα καλύτερα γκολ στην ιστορία του θεσμού. Ο Ουαλός έκλεψε την μπάλα πίσω από τον χώρο του κέντρου εκμεταλλευόμενος μια λάθος πάσα του Βιεϊρά. Με ένα τρομερό σπριντ προσπέρασε 4 παίκτες των «κανονιέρηδων» και εκτέλεσε τον Ντέιβιντ Σίμαν, παρότι μπορούσε να δώσει πάσα στον ελεύθερο Πωλ Σκόουλς.

Ο δε πανηγυρισμός του, βγάζοντας την μπλούζα και γίνοντας «κουβάρι» με τους συμπαίκτες του, έχει αποτυπωθεί κι αυτός στην συνείδηση όλων των οπαδών της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Η μάχη του Ολντ Τράφορντ και το σπάσιμο του αήττητου της Άρσεναλ

Ένα ντέρμπι το οποίο ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα μεταξύ των δύο αντιπάλων ήταν αυτό της 21ης Σεπτεμβρίου του 2003 στο Μάντσεστερ.

Το τελικό 0-0 συνοψίζει ότι συνέβη σε εκείνο τον αγώνα ο οποίος σε καμία περίπτωση δεν διεκδίκησε δάφνες ποιότητας. Ωστόσο ήταν μια πραγματική μάχη επί χόρτου μεταξύ των παικτών. Σε εκείνο το ματς είχαν σφυριχτεί συνολικά 31 φάουλ ενώ η επεισοδιακή αποβολή του Πατρίκ Βιεϊρά στο 80’ ανάγκασε την Άρσεναλ να παίξει πιο παθητικά.

Στις καθυστερήσεις της αναμέτρησης η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κέρδισε πέναλτι ύστερα από πτώση του Ντιέγκο Φορλάν μέσα στην περιοχή. Ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ ανέλαβε την εκτέλεση, με την μπάλα ωστόσο να καταλήγει στο δοκάρι.

Οι παίκτες της Άρσεναλ ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς και ο Κίον ήρθε σε αντιπαράθεση με τον Ολλανδό επιθετικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Αμέσως οι παίκτες των δύο ομάδων πιάστηκαν στα χέρια και για λίγα λεπτά επικράτησε πανδαιμόνιο. Η Άρσεναλ με εκείνο τον ηρωικό βαθμό πέρασε «αλώβητη» από το «Ολντ Τράφορντ» και κατέκτησε αήττητη στο τέλος της σεζόν τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Αγγλίας.

Μια κακή μέρα για τον Ολλανδό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Έως το απόγευμα της 24ης Οκτωβρίου του 2004 οι «Κανονιέρηδες» έτρεξαν ένα σερί 49 αήττητων αγώνων. Αυτό έμελλε να καταρρεύσει στο «Ολντ Τράφοντ» στην 10η αγωνιστική της σεζόν 2004/2005.

Ο Ρουντ φαν Νίστελροϊ ευστόχησε σε πέναλτι στο 73΄ του αγώνα ξορκίζοντας την κακή στιγμή της προηγούμενης χρονιάς. Τον θρίαμβο των «κόκκινων διαβόλων» ολοκλήρωσε ο Γουέιν Ρούνεϊ ανήμερα των 19ων γενεθλίων του. Το τελικό 2-0 ήταν αυτό που έβαλε τέλος στο απίστευτο σερί των «invincibles».

Εκείνη η αναμέτρηση έχει μείνει στην ιστορία για εξωαγωνιστικούς λόγους ως η «μάχη του μπουφέ». Μέσα στην φυσούνα του γηπέδου, ένας παίκτης της Άρσεναλ (ο οποίος εικάζεται ότι ήταν ο Σεσκ Φάμπρεγκας) πέταξε μέσα σε στιγμή έντασης ένα κομμάτι πίτσα στον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Στην συνέντευξη τύπου ο Αρσέν Βενγκέρ βρυχήθηκε κατά των διαιτητικών αποφάσεων του Μάικ Ράιλι, ενώ αποκάλεσε τον Φαν Νίστελροϊ ως «απατεώνα». Χρόνια αργότερα, το 2013 και λίγο μετά την απόσυρση του από την προπονητική, ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον παραδέχτηκε πως η «μάχη του μπουφέ» επηρέασε αρνητικά τις σχέσεις του με τον Αρσέν Βενγκέρ.

Ρόι Κιν εναντίον Πατρίκ Βιειρά

Ο Ρόι Κιν ήταν γνωστός για το οξύθυμο του χαρακτήρα του και για το ότι πάντα έμπαινε μπροστά για τους συμπαίκτες του. Αρκετές φορές ξεπερνούσε τα όρια του μη επιτρεπτού. Αξέχαστο θα μείνει ένα συμβάν στο «Χάϊμπουρι» τον Φεβρουάριο του 2005. 

Ο Πατρίκ Βιεϊρά ήρθε σε διαπληκτισμό με τον Γκάρι Νέβιλ στην φυσούνα του γηπέδου, με μερικούς να κάνουν λόγο ακόμη και για ψυχολογικό πόλεμο από τον Γάλλο προς τον Άγγλο αμυντικό. Όταν ο Κιν αντιλήφθηκε το περιστατικό εξαγριώθηκε και φώναξε προς τον διαιτητή «Πες του να βουλώσει το στόμα του». Όλα αυτά φυσικά σε ζωντανή μετάδοση από το Sky Sports.

Η «8άρα» της Γιουνάιτεντ στο 1ο ντέρμπι της χρονιάς

Η 28η Αυγούστου του 2011 είναι μια από τις πιο εφιαλτικές ημερομηνίες στην ιστορία της Άρσεναλ. Μετά τις απώλειες των Σεσκ Φάμπρεγκας και Σαμίρ Νασρί, οι «κανονιέρηδες» ήταν μια εντελώς διαφορετική ομάδα. Και αυτό φάνηκε στον αγωνιστικό χώρο του «Ολντ Τράφορντ» όπου πέρασε μαρτυρικές στιγμές από την ομάδα του Σερ Άλεξ Φέργκιουσον.

Ο Γουέιν Ρούνεϊ διένυε τις καλύτερες μέρες της καριέρας του και σε εκείνο το ματς ήταν απλά ασταμάτητος. Πέτυχε χατ-τρικ και βοήθησε σε τεράστιο βαθμό να κερδίσει η ομάδα του με το ασύλληπτο 8-2. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη σε διαφορά τερμάτων νίκη στην προϊστορία μεταξύ των 2 συλλόγων.

Μια θριαμβευτική ημέρα για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Η ημέρα που ξύπνησε το θηρίο του Κόμπι Μπράιαντ

Η ξαφνική απώλεια του Κόμπι Μπράιαντ στις 26 Ιανουαρίου του 2020 (μόλις στα 41 του χρόνια) σόκαρε όλο τον κόσμο του μπάσκετ και όχι μόνο. Υπήρξε από τους λίγους αθλητές σε όλα τα σπορ που πέρασε στην σφαίρα του μύθου και υπήρξε ίνδαλμα για εκατομμύρια παιδιά που λάτρεψαν την πορτοκαλί θεά.

Κάθε αρχή και δύσκολη. Στην 1η σεζόν του στο ΝΒΑ (1996-1997) ο Κόμπι Μπράιαντ είχε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής (μόλις 15 λεπτά συμμετοχής) καθότι ήταν μόλις 18 ετών και χωρίς μάλιστα να προέρχεται από το NCAA.

Στα πλέι οφ εκείνης της χρονιάς οι Λέικερς αντιμετώπιζαν τους Γιούτα Τζαζ στους ημιτελικούς της δυτικής περιφέρειας. Με τους Τζαζ να προηγούνται με 3-1 νίκες οι Λέικερς έψαχναν ένα θαύμα μέσα στην "Vivint Smart Home Arena".

Στο τελευταίο και κρισιμότερο ματς ο Σακίλ Ο'Νιλ είχε αποβληθεί με 6 φάουλ λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης. Ο έφηβος "Μπλακ Μάμπα" κλήθηκε από τον προπονητή του να τραβήξει το κουπί για την ομάδα του. Όπως επικαλέστηκε ο προπονητής των Λέικερς Ντελ Χάρις ο Κόμπι ήταν ο ιδανικός  με την υπάρχουσα κατάσταση για το 1 vs 1.

Ο κόουτς Ντελ Χάρις με τον νεαρό Κόμπι Μπράιαντ

Ωστόσο ο Μπράιαντ δεν ήταν έτοιμος με αποτέλεσμα να κάνει 4 συνεχόμενα έρμπολ, να αποκλειστεί η ομάδα του και το φανατισμένο πλήθος των γηπεδούχων να πανηγυρίζει σε κάθε αποτυχία του.

Αυτό θα στραγγάλιζε την ψυχολογία κάθε έφηβου αθλητή. Όχι όμως του Κόμπι. Όπως είπε ο ίδιος όταν επέστρεψε η ομάδα στην βάση της ο ίδιος τηλεφώνησε στον Σόνι Βακάρο. Όταν αυτός τον ρώτησε για το πως αισθανόταν μετά από την άσχημη εξέλιξη στην Γιούτα ο Κόμπι του απάντησε "Ας πάνε να γαμηθούν. Ήμουν ο μόνος που τόλμησε να αναλάβει την ευθύνη".

Από τότε ο Μπράιαντ δούλεψε πολύ σκληρά. Αυτός ο εγωισμός και το απίστευτο winner mentality του επέτρεψε να θεωρείτε ως ο 2ος μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών μετά τον Μάικλ Τζόρνταν.

Kobe Bryant airball party - Lakers @ Utah - Game 5, 1997 Playoffs

Οι διασημότεροι διπλοί κατάσκοποι των «Ελ Κλάσικο»

Στις μέρες μας η αντιπαλότητα μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης έχει αποκτήσει έναν πιο «γκλάμουρ» χαρακτήρα. Και είναι κάτι αναμενόμενο μιας και τόσο η εμπορευματοποίηση όσο και η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου οδήγησε εδώ το άθλημα. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι.

Τις δύο ομάδες εκτός από μια ποδοσφαιρική αντιπαράθεση τις χωρίζει και μια ιδεολογική κόντρα που κάνει το ντέρμπι αυτό ως το πιο συζητημένο της χρονιάς στην Ευρώπη. Συνεπώς ήταν σπάνιο για κάποια χρόνια να υπάρξουν ποδοσφαιριστές που να αγωνίστηκαν και στις δύο ομάδες.

Ο πρώτος που έκανε αυτό το «βήμα» ήταν ο Αλφόνσο Αλμπενίθ το μακρινό 1902 όταν και μεταπήδησε από τους «Καταλανούς» στην ομάδα της Ισπανικής πρωτεύουσας. Μάλιστα ήταν τέτοιο το δέσιμο του με την μετέπειτα «βασίλισσα» της Ευρώπης που έγινε εκτελεστικός διευθυντής της. 

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και υπήρξαν χαρακτηριστικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν και στις δύο ομάδες.

Ο Ζοζέπ Σαμιτιέρ αποτελεί έναν από τους παλαιότερους θρύλους της Μπαρτσελόνα. Από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της στα πρώτα χρόνια του συλλόγου αποτέλεσε σημαντική μονάδα από το 1919 έως το 1932. Τότε οι συνθήκες τον ανάγκασαν να μεταβεί στην Μαδρίτη για να αγωνιστεί στην Ρεάλ και να ξαναβρεί τον Ρικάρντο Ζαμόρα με τον οποίο αγωνιζόταν παλιότερα στην Βαρκελώνη. 

Αυτό δεν του απαγόρευε βέβαια να επανενταχθεί αργότερα στην Μπαρτσελόνα της οποίας υπήρξε προπονητής την δεκαετία του 1940.

Ο Ζοζέπ Σαμιτιέρ σαν ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα

Ο Μπερντ Σούστερ ήταν μία ξεχωριστή περίπτωση. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1980 στην ομάδα της Βαρκελώνης. Μάλιστα έχει μείνει στην ιστορία μια φωτογραφία από τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας 1983 όπου κάνει μια άσεμνη χειρονομία στους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης.

Η χειρονομία του Σούστερ προς τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Κόπα Ντελ Ρέι το 1983

Το 1986 ο Σούστερ ήρθε σε αντιπαράθεση με τον προπονητή του στην Μπαρτσελόνα Τέρι Βεναμπλς και με την διοίκηση των «μπλαουγκράνα». Ο Δυτικογερμανός ποδοσφαιριστής έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι του 1988 και επέλεξε την Ρεάλ Μαδρίτης για επόμενο σταθμό της καριέρας του. Η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι οπαδοί των Μαδριλένων ήταν θεαματική και πραγμοτοποίησε δύο εκπληκτικές σεζόν με την φανέλα της «βασίλισσας». Στην συνέχεια αγωνίστηκε στην συμπολίτισσα Ατλέτικο Μαδρίτης.

Πολλά χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα το 2008, θα οδηγούσε την Ρεάλ Μαδρίτης στην κατάκτηση της 31ης Λα Λίγκα της ιστορίας της ομάδας σαν προπονητής.

Ο Μπερντ Σούστερ σαν ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Μίκαελ Λάουντρουπ αφού πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του στην Ιταλία αποφάσισε ότι το στυλ παιχνιδιού της Serie A δεν του ταιριάζει. Αποτέλεσε μέρος της «Dream Team» της Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ. Σε 5 χρόνια στην Βαρκελώνη κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Κύπελλο Ισπανίας καθώς και το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1992.

Ενοχλημένος από την κριτική που του ασκούσε ο Ολλανδός προπονητής του το 1994 μετακόμισε στην «αιώνια» αντίπαλο τους, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα, την ίδια χρονιά, οδήγησε τη «Βασίλισσα» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και σε νίκη με 5-0 επί της Μπαρτσελόνα.

Ο Λάουντρουπ με την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Λουίς Ενρίκε είναι από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της Μπαρτσελόνα. Πετυχημένος τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο και σαν προπονητής έζησε μεγάλες στιγμές όσο είχε για σπίτι του το «Καμπ Νόου». Ήταν μάλιστα προσωπική επιλογή του Γιόχαν Κρόιφ το 1994 για το ρόστερ των Καταλανών.

Παρόλα αυτά πριν φόρεσε την φανέλα της «Μπάρτσα» έζησε 5 γεμάτα χρόνια στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Μάλιστα είχε σκοράρει σε μια νίκη με 5-0 της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Μπαρτσελόνα την σεζόν 1994-1995. Αυτός ήταν και ένας λόγος που αρχικά οι οπαδοί των Καταλανών ήταν διστακτικοί μαζί του. Με την πάροδο του χρόνου όμως όλα ξεχάστηκαν. Μάλιστα ο ίδιος ο Ενρίκε δήλωνε χρόνια μετά ότι «σπάνια αισθάνθηκε να εκτιμάται από τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης και ότι δεν έχει καλές αναμνήσεις από εκεί».

Ο Λουίς Ενρίκε αγωνιζόμενος με την φανέλα της Μπαρτσελόνα

«Γκαλάκτικος» προερχόμενοι από το Καμπ Νόου

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ στην 1η του θητεία σαν πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης ήθελε να δημιουργήσει μια ομάδα που θα είχε τα μεγαλύτερα ονόματα του ποδοσφαιρικού κόσμου. Έτσι ξεκίνησε η εποχή των «Γκαλάκτικος». Η πρώτη μεταγραφή του νέου προέδρου ήταν ο Λουίς Φίγκο της Μπαρτσελόνα. Ο Πορτογάλος με την μεταπήδηση του από το «Καμπ Νόου» στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» αποτέλεσε αντικείμενο μίσους για τους Καταλανούς.

Στις 21 Οκτωβρίου του 2000 ο Φίγκο επέστρεψε σαν αντίπαλος στην Βαρκελώνη. Τα μάτια όλων στις κερκίδες του «Καμπ Νου» ήταν στραμμένα στον προδότη. Τα ντεσιμπέλ που μετρήθηκαν εκείνο το βράδυ, όταν ακούστηκε το όνομα του από τα μεγάφωνα του γηπέδου, έφτασαν τα 110. Αυτό ο αριθμός αντιστοιχεί στον θόρυβο που κάνουν οι μηχανές ενός τζετ εν πτήσει. Οι κερκίδες ήταν γεμάτες από πανό με περιεχόμενο όπως "Ιούδας", "σκουπίδι", "μισθοφόρος", "φραγκοφονιάς" κλπ.

Δυο χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 2002, ο Φίγκο επέστρεψε για δεύτερη φορά στην έδρα της πρώην ομάδας του. Άγνωστο το πως αλλά ένας φίλαθλος πέρασε τα μέτρα ασφαλείας του γηπέδου με μία γουρουνοκεφαλή στην τσέπη του για να την πετάξει προς τον Πορτογάλο σε μία από τις πλέον χαρακτηριστικές σκηνές των «Ελ Κλάσικο».

Μια από τις πλέον διάσημες εικόνες στην ιστορία των «Ελ Κλάσικο»

Ένας άλλος πρώην σταρ της Μπαρτσελόνα που αγωνίστηκε στους «Γκαλάκτικος» ήταν ο Ρονάλντο Ντα Λίμα. Βέβαια η δική του περίπτωση είναι διαφορετική καθώς αγωνίστηκε στους δύο συλλόγους με ένα διάλειμμα 5 ετών, διάστημα στο οποίο ήταν μέλος της Ίντερ. Ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του που αποτελεί μέχρι και σήμερα πρόσωπο συμπάθειας και από τις δύο μεριές.

Μάλιστα μέχρι σήμερα είναι ο μόνος που έχει σκοράρει σε «Ελ Κλάσικο» αλλά και «Ντέρμπι ντέλλα Μαντονίνα» και από τις δύο μεριές.

Φίγκο και Ρονάλντο (στην μέση ο Ζιντάν) αποτέλεσαν ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα πριν μετακομίσουν στην Μαδρίτη

Η διαδρομή του «Πρίγκιπα του Νερέτβα»

Περισσότερο από κάθε άλλον ξένο, ο Ντούσαν Μπάγεβιτς συνέδεσε όσο κανένας άλλος το όνομα του με την πορεία του Ελληνικού ποδοσφαίρου.

Από τον αγωνιστικό χώρο σαν ποδοσφαιριστής ή από τον πάγκο σαν προπονητής ο «Ντούσκο» υπήρξε άκρως επιτυχημένος και σημάδεψε την ιστορία της Α’ εθνικής.

Σύμβολο της ΑΕΚ

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Μπάγεβιτς ήταν ένα τεράστιο όνομα του Γιουγκοσλαβικού ποδοσφαίρου. Διακρίθηκε με την φανέλα της Βελέζ Μόσταρ ενώ επίσης διετέλεσε και αρχηγός της εθνικής Γιουγκοσλαβίας.

Μάλιστα με την φανέλα της Γιουγκοσλαβίας έμεινε γνωστός για το χατ-τρικ του κόντρα στο Ζαΐρ για τα τελικά του παγκοσμίου κυπέλλου το 1974.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974

Το 1977 ο Μπάγεβιτς ήταν από τα πιο περιζήτητα ονόματα στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ωστόσο ένας σοβαρός τραυματισμός τον άφησε αρκετά πίσω.

Ο Λουκάς Μπάρλος, ο κατά πολλούς μεγαλύτερος πρόεδρος όλων των εποχών της ΑΕΚ, εκμεταλλεύτηκε την περίσταση. Είδε στον Ντούσαν έναν χαρισματικό ποδοσφαιριστή και τον έντυσε στα «κιτρινόμαυρα».

Ο Μπάγεβιτς σαν ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ

Αρχικά ο Μπάγεβιτς έμεινε αρκετούς μήνες εκτός αγωνιστικής δράσης. Όταν άρχισε να παίρνει παιχνίδια έδειξε την αξία του απαντώντας σε όσους αμφισβήτησαν την αγωνιστική του κατάσταση.

Πρώτο ντέρμπι κόντρα στον ΠΑΟΚ και πρώτο γκολ μέσα στην Τούμπα, σε ένα ματς που ήρθε ισόπαλο με 1-1. Μαζί με τον Θωμά Μαύρο αποτέλεσαν ένα φοβερό επιθετικό δίδυμο το οποίο θα έδινε στην ΑΕΚ δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο.

Έως το καλοκαίρι του 1981 θα σημείωνε 65 γκολ σε 106 αγώνες. Αυτόματα αποτέλεσε σύμβολο λατρείας για τους οπαδούς του «δικεφάλου».

Θωμάς Μαύρος και Ντούσαν Μπάγεβιτς οδήγησαν σε χρυσές στιγμές την ΑΕΚ

Αρχιτέκτονας της «κιτρινόμαυρης» δυναστείας

Το 1981 επέστρεψε στην πατρίδα του όπου και ολοκλήρωσε την καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής. Η αγάπη που είχε για το ποδόσφαιρο δεν μπορούσε να σταματήσει με το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας.

Το 1988 υπό την προεδρία του Στράτου Γιδόπουλου ανέλαβε τον πάγκο της ΑΕΚ. Τα επόμενα 8 χρόνια έφτιαξε μία ομάδα που κατά πολλούς ήταν η εντυπωσιακότερη των Ελληνικών γηπέδων.

Με παίκτες όπως ο Τόνι Σαβέβσκι, ο Στέλιος Μανωλάς, ο Βασίλης Δημητριάδης, ο Βασίλης Τσιάρτας και αρκετούς ακόμα, η ΑΕΚ έλαμψε στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1990 θαμπώνοντας το πανελλήνιο με την απόδοση της.

Ο Μπάγεβιτς σαν προπονητής της ΑΕΚ το 1989

Στα 8 χρόνια που κάθισε στον πάγκο των «κιτρινόμαυρων» ο Ντούσαν Μπάγεβιτς σήκωσε 4 πρωταθλήματα, 1 κύπελλο, 1 super cup και 1 league cup. Παράλληλα θα γινόταν η 1η Ελληνική ομάδα που θα συμμετείχε στους ομίλους του UEFA Champions League.

Ντοκιμαντέρ για την ΑΕΚ της περιόδου 1993-1994

Η μεταπήδηση στον Ολυμπιακό και οι αντιδράσεις μίσους

Το καλοκαίρι του 1996 θα προκαλούσε «σεισμό» όταν θα αναλάμβανε τον πάγκο του Ολυμπιακού. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προκαλέσει τεράστια εσωστρέφεια στην έως τότε παντοδύναμη ΑΕΚ. Τα συναισθήματα των οπαδών Του «δικεφάλου», που έως τότε τον αγαπούσαν, θα άλλαζαν ολοκληρωτικά.

Η πρώτη επιστροφή του «πρίγκιπα» στη Νέα Φιλαδέλφεια ήταν ιδιαίτερα εχθρική με τους «κιτρινόμαυρους» οπαδούς να φτιάχνουν ψεύτικα χαρτονομίσματα με το πρόσωπο του Μπάγεβιτς και να τον αποδοκιμάζουν έντονα σε κάθε ευκαιρία.

Η πρώτη επιστροφή του Μπάγεβιτς σαν αντίπαλος στη Νέα Φιλαδέλφεια

Ο Μπάγεβιτς αναλάμβανε τους «ερυθρολεύκους» σε κατάσταση αποσύνθεσης το 1996. Κατάφερε ωστόσο να αντιστρέψει πλήρως την κατάσταση και έβαλε τον Ολυμπιακό σε θέση ισχύος στον Ελληνικό ποδόσφαιρο σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Κατέκτησε σε 3 χρονιές ισάριθμες φορές το πρωτάθλημα και μία φορά το κύπελλο. Μάλιστα την σεζόν 1998-1999 έφτασε μια ανάσα από τους ημιτελικούς του UEFA Champions League.

Στις 10 Νοεμβρίου του 1999 η πρώτη θητεία του «πρίγκιπα» στους Πειραιώτες θα τελείωνε με βίαιο τρόπο. Ο Σωκράτης Κόκκαλης απέλυε τον Σερβοβοσνιο τεχνικό πληρώνοντας τα «σπασμένα» για την κακή Ευρωπαϊκή πορεία και την κακή του σχέση με τον σταρ της ομάδας Ζλάτκο Ζάχοβιτς.

Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς μαζί τον Σωκράτη Κόκκαλη

Θα επέστρεφε στον Ολυμπιακό την περίοδο 2004-2005 για μια δεύτερη θητεία. Μολονότι κατέκτησε το νταμπλ, η συνεργασία του με τους «ερυθρόλευκους» δεν μακροημέρευσε με αποτέλεσμα να αποσυρθεί από την προπονητική για λίγους μήνες.

Προπονώντας τον Ριβάλντο την περίοδο 2004-2005

Διχασμός στον κόσμο της ΑΕΚ

Το 2002 επέστρεψε στον «δικέφαλο» προκαλώντας έναν εμφύλιο μέσα στις τάξεις των οπαδών της ΑΕΚ. Είχε τους υποστηρικτές του που είχαν διαγράψει την μετακίνηση του στον Ολυμπιακό 6 χρόνια νωρίτερα ενώ υπήρχαν και οι πολέμιοι του που δεν του το συγχώρεσαν ποτέ.

Αγωνιστικά η ΑΕΚ δεν πέτυχε κάτι αξιοσημείωτο στην δεύτερη θητεία του Μπάγεβιτς. Ωστόσο έχει να καμαρώνει για τις δύο ισοπαλίες κόντρα στην πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης του Ζινεντίν Ζιντάν, του Ρομπέρτο Κάρλος και του Ραούλ Γκονζάλεθ.

Όρθια η ΑΕΚ μέσα στην Μαδρίτη κόντρα στην Ρεάλ

Εκπρόσωπος της Θεσσαλονίκης

Ο Μπάγεβιτς αποτελεί έναν από τους πιο πετυχημένους προπονητές που πέρασαν τόσο από τον ΠΑΟΚ όσο και από τον Άρη.

Ανέλαβε τον «δικέφαλο του βορρά» σε μια δύσκολη περίοδο το 2000. Παρά τα οικονομικά προβλήματα χάρισε στους «ασπρόμαυρους» το κύπελλο Ελλάδας του 2000-2001 κερδίζοντας στον τελικό τον Ολυμπιακό με 4-2. Αυτός ο θρίαμβος ήταν και μια μικρή εκδίκηση κόντρα στην προηγούμενη ομάδα του.

Η «ρεβάνς» του Μπάγεβιτς κόντρα στην πρώην ομάδα του

Παραλίγο να επαναλάβει την ίδια επιτυχία και σαν προπονητής του Άρη λίγα χρόνια αργότερα (2007-2008). Ωστόσο είδε την ομάδα του να χάνει με 2-0 από τους Πειραιώτες στον τελικό. Παρόλα αυτά απέκλεισε στο Κύπελλο UEFA εκείνης της σεζόν την Ρεάλ Σαραγόσα του Ντιέγκο Μιλίτο, σε μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του Άρη στα κύπελλα Ευρώπης.

Πετυχημένη πορεία από τους πάγκους του ΠΑΟΚ και του Άρη Θεσσαλονίκης

Η τρίτη επιστροφή στην ΑΕΚ και το διοικητικό πόστο

Στην έναρξη της σεζόν 2008-2009 επέστρεψε στην ΑΕΚ για τρίτη φορά διαδεχόμενος τον Γιώργο Δώνη. Τον Μάιο του 2009 η ΑΕΚ έχασε στον εκπληκτικότερο τελικό κυπέλλου όλων των εποχών από τον Ολυμπιακό με 15-14 στα πέναλτι (4-4 στα πρώτα 120’).

Ωστόσο ο τρίτος «χωρισμός» θα ήταν και ο πιο βίαιος. Σε ένα φιλικό της ΑΕΚ κόντρα στην Καλλιθέα τον Αύγουστο του 2010 θα προπηλακιστεί και θα χτυπηθεί από φίλους της ομάδας με συνέπεια θα παραιτηθεί λίγο καιρό αργότερα.

Η επίθεση στον Ντούσαν Μπάγεβιτς από οπαδούς της ΑΕΚ

Μετά από ένα πέρασμα από την Ομόνοια Λευκωσίας και τον Ατρόμητο θα αναλάμβανε το 2013 διοικητικό πόστο στην ΑΕΚ του Δημήτρη Μελισσανίδη όταν η ομάδα είχε υποβιβαστεί στην Γ’ εθνική.

Συνολικά το έργο του στο Ελληνικό ποδόσφαιρο κρίνεται ως επιτυχημένο. Κατάφερε να πρωταγωνιστήσει σε όποια ομάδα και αν υπηρέτησε. Αναμφίβολα η μεγάλη του αγάπη υπήρξε η ΑΕΚ με την οποία συνέδεσε τα καλύτερα χρόνια της ζωής του.

Η σχέση με τους οπαδούς των «κιτρινόμαυρων» πέρασε από διάφορα στάδια. Από την απίστευτη λατρεία στο τεράστιο μίσος. Ωστόσο τα χρόνια πέρασαν και οι φίλοι του «δικεφάλου» έχουν κρατήσει μόνο τα θετικά.

Ντούσαν Μπάγεβιτς, μία από τις σημαίες της ΑΕΚ

Ο τελευταίος αυτοκράτορας της Ρώμης

Η Ρώμη (μαζί με την Αθήνα) ήταν η πόλη με την μεγαλύτερη φήμη στην ιστορία της αρχαιότητας. Αποτέλεσε για πάνω από 5 αιώνες το επίκεντρο της ανθρωπότητας και υπήρξε πρωτεύουσα μιας αχανούς και πανίσχυρης αυτοκρατορίας.

Ακόμα και όταν το δυτικό κομμάτι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας έπεσε το 476μχ, η Ρώμη συνέχιζε να βγάζει είδωλα που επηρέαζαν τον κόσμο. Ένας από αυτούς  ήταν ο Φραντσέσκο Τότι ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1976.

Αιώνια ορκισμένος στην Ρόμα

Κατά την διάρκεια της καριέρας του ο «Καπιτάνο» μπορούσε να φύγει ανά πάσα στιγμή για οποιονδήποτε προορισμό. Όπως αποκάλυψε και ο ίδιος το 2004 είχε δεχθεί μία πολύ καλή πρόταση (την οποία φυσικά απέρριψε) από την Ρεάλ Μαδρίτης όπου αγωνιζόταν ήδη ο Ζιντάν, ο Ρονάλντο, ο Ραούλ και ο Μπέκαμ.

Μπορεί να μην κέρδισε τους τίτλους που του αναλογούσαν ωστόσο ο ίδιος ποτέ δεν το μετάνιωσε. Ήταν τέτοια η λατρεία του για την Ρόμα που στιγμή δεν σκέφτηκε να αποχωρήσει από το «Ολίμπικο».

Ως συνέπεια αυτού του γεγονότος αποτελεί σύμβολο λατρείας και για τους οπαδούς των «Τζιαλορόσι».

Αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 28 Μαρτίου του 1993, στα τελευταία λεπτά του αγώνα με την Μπρέσια. Ήταν ένας έφηβος ακόμη με όνειρα να κάνει μια σπουδαία καριέρα. Ύστερα από 24 χρόνια καριέρας και χωρίς να φορέσει καμιά άλλη φανέλα σε επίπεδο συλλόγων, πέρασε στο πάνθεον του παγκοσμίου ποδοσφαίρου. «Η Ρώμη είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, οι άνθρωποι που αγαπώ. Αυτή η ομάδα, αυτή η πόλη, είναι όλη μου η ζωή» έχει δηλώσει όταν τον ρώτησαν γιατί δεν μετακόμισε ποτέ του κάπου αλλού.

Ο Τότι στα πρώτα του βήματα με την φανέλα της Ρόμα

Η κόντρα του με τους οπαδούς της Λάτσιο

Η Ρόμα είναι γεννημένη για να μισεί την Λάτσιο και το αντίστροφο. Ο Τότι, γνήσιο τέκνο των «Τζιαλορόσι», δεν γινόταν παρά να μην έχει τα ανάλογα συναισθήματα προς τους οπαδούς της άλλης μεγάλης ομάδας της αιώνιας πόλης.

Τον Απρίλιο του 1999 στο «derby della Capitale» η Λάτσιο έχανε 2-1 και πίεζε ασφυκτικά για την ισοφάριση. Ο Τότι σκόραρε στις καθυστερήσεις το τρίτο τέρμα της Ρόμα και πανηγύρισε μπροστά στους οπαδούς της Λάτσιο. Σήκωσε την φανέλα του και έδειξε ένα μπλουζάκι που έγραφε «σας καθάρισα».

Ρόμα-Λάτσιο 3-1 (1998-1999)

Τη σεζόν 2014/2015 η Λάτσιο βρέθηκε να προηγείται με 2-0 στο ημίχρονο. Στην πρώτη φάση του Β’ ημιχρόνου με πλασέ μετά τη σέντρα του Στρούτμαν μείωσε σε 1-2 ενώ λίγα αργότερα με εκπληκτικό γυριστό στην απέναντι γωνία ισοφάρισε σε 2-2. Ο Τότι πήρε ένα κινητό από τον πάγκο και πήγε στην Curva βγάζοντας selfie με τους φανατικούς οπαδούς της Ρόμα.

Ωστόσο οι οπαδοί της Λάτσιο αναγνώρισαν το μεγαλείο του. Όταν ο Τότι αποσύρθηκε την άνοιξη του 2017, οι  «Λατσιάλι» σήκωσαν πανό που έγραφε «Οι αιώνιοι εχθροί σου σε αποχαιρετούν Φραντσέσκο Τότι».

Οι οπαδοί της Λάτσιο «αγαπούν» να τον μισούν και το αντίστροφο

Κατακτώντας το πρωτάθλημα μαζί με τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα  και η αγκαλιά του Τότι

Ένας άλλος ρομαντικός του ποδοσφαίρου ήταν σπουδαίος ο επιθετικός της Φιορεντίνα, Γκαμπριέλ Μπατιστούτα. Έχοντας περάσει 9 χρόνια στους «Βιόλα» ο Αργεντινός είχε παραμείνει στα δύσκολα στην Φλωρεντία, απορρίπτοντας κατά καιρούς προτάσεις της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Ωστόσο οι συνθήκες ήταν τέτοιες που τον ανάγκασαν να φύγει για την Ρόμα το καλοκαίρι του 2000. Ο Τότι μαζί με τον Μπατιστούτα (αλλά και τον Βιτσέντσο Μοντέλα) αποτέλεσαν ένα απίστευτο επιθετικό τρίο που πετούσε φωτιές. Την σεζόν 2000/2001 πέτυχαν στο σύνολο 55 τέρματα φέρνοντας τους «Τζιαλορόσι» στην κορυφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου για τελευταία φορά μέχρι σήμερα.

Τότι και Μπατιστούτα οδήγησαν την Ρόμα στο τρίτο Σκουντέτο της ιστορίας της.

Ένα περιστατικό που σημάδεψε τις καρδιές όλων έλαβε χώρα στις 26 Νοεμβρίου του 2000. Στον αγώνα Ρόμα-Φιορεντίνα ο Μπατιστούτα σκόραρε κόντρα στην πρώην ομάδα του. Την ώρα που όλοι στο «Ολίμπικο» πανηγύριζαν, ο Μπατιστούτα ξέσπασε σε κλάματα. Ο Τότι, που είναι ίδιας πάστας άνθρωπος, τον αγκάλιασε και τον σήκωσε στα χέρια του κατανοώντας την δύσκολη θέση του.

Το επίμαχο περιστατικό

Campione del mondo

Η τελευταία κατάκτηση τίτλου της εθνικής Ιταλίας είναι συνυφασμένη με τον «Καπιτάνο». Στα γήπεδα της Γερμανίας το καλοκαίρι του 2006 ο αρχηγός της Ρόμα έκανε ένα εκπληκτικό τουρνουά. Ήταν αυτός που σκόραρε το νικητήριο γκολ από την άσπρη βούλα κόντρα στην Αυστραλία στην φάση των «16» του θεσμού.

Το γκολ του Τότι κόντρα στην Αυστραλία

Μοίρασε άλλες 3 ασίστ κατά την διάρκεια της διοργάνωσης και στον τελικό κόντρα στην Γαλλία αγωνίστηκε και στα 120’. Αποτέλεσμα; Να κατακτήσει με την «Σκουάντρα Ατζούρα» την κορυφή του κόσμου. Επιπλέον οι συγκλονιστικές εμφανίσεις του στα Γερμανικά γήπεδα του εξασφάλισαν μία θέση στην καλύτερη 11αδα του Μουντιάλ.

Στο Έβερεστ του παγκοσμίου ποδοσφαίρου το 2006

Ακόρεστη μηχανή τερμάτων και ξεχωριστά στατιστικά

Οι λέξεις «Τότι» και «γκολ» είναι συνώνυμες. Ο «Καπιτάνο» πέρα από το ότι έγινε σύμβολο της Ρόμα, κατάφερε να περάσει στο πάνθεον του ποδοσφαίρου με τις απίστευτες επιδόσεις του.

Από το 1993 όταν αγωνίστηκε για πρώτη φορά μέχρι και το 2017 όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση «μάτωσε» τα αντίπαλα δίχτυα συνολικά 250 φορές, στα πλαίσια της Serie A. Η συγκεκριμένη επίδοση τον κατατάσσει 2ο στην λίστα των σκόρερ όλων των εποχών στο Ιταλικό πρωτάθλημα, πίσω μόνο από τον Σίλβιο Πιόλα που έδρασε τις δεκαετίες του 1930 έως του 1950.

Αποτελεί τον μεγαλύτερο σκόρερ στην ιστορία της Ρόμα με 307 γκολ ενώ είναι κάτοχος ορισμένων ξεχωριστών διακρίσεων. Αναδείχθηκε 5 φορές καλύτερος Ιταλός ποδοσφαιριστής (2000, 2001, 2003, 2004, 2007), 1ος σκόρερ της Serie A την σεζόν 2006/2007 (χρονιά κατά την οποία κατέκτησε και το Χρυσό Παπούτσι), ενώ ο μυθικός Πελέ το 2004 τον επέλεξε στον κατάλογο FIFA100. Διόλου ευκαταφρόνητα επιτεύγματα για έναν παίκτη που έχει περάσει πλέον στην ποδοσφαιρική αθανασία.

Ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας

Βίντεο αφιέρωμα για τον Φραντσέσκο Τότι: