Οι 10 καλύτεροι Αργεντίνοι ποδοσφαιριστές όλων των εποχών

Στην Αργεντινή το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά άλλο ένα άθλημα αλλά ένας τρόπος ζωής. Είναι η χώρα με μερικούς από τους πιο φανατικούς οπαδούς του πλανήτη και κατά το πέρασμα των δεκαετιών έχουν αναδειχτεί τεράστια ονόματα που διέπρεψαν στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Πάμε να γνωρίσουμε μερικούς από αυτούς.

10. Αμαντέο Καρίσο (1945-1970)

Θέση: Τερματοφύλακας

Ημερομηνία Γέννησης: 12 Ιουνίου 1926

Σύλλογοι: Ρίβερ Πλέιτ, Αλιάνσα Λίμα, Μιλιονάριος

Τίτλοι: 7 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1945, 1947, 1952, 1953, 1955, 1956, 1957)

Είναι κατά γενική ομολογία ο καλύτερος Αργεντινός τερματοφύλακας όλων των εποχών και μέσα στους 10 μεγαλύτερους παγκοσμίως για τον 20ο αιώνα, σύμφωνα με την IFFHS. Υπήρξε πρωτοπόρος στην θέση του καθώς έφερε πολλές καινοτομίες για την εποχή του: Ήταν ο πρώτος που φόρεσε γάντια, ο πρώτος που έπαιζε έξω από την περιοχή του και ο πρώτος που χρησιμοποίησε τα ελεύθερα λακτίσματα ως στρατηγική για να ξεκινήσει τις αντεπιθέσεις. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στην Ρίβερ Πλέιτ με την φανέλα της οποίας υπήρξε συμπαίκτης με άλλα τεράστια ονόματα της εποχής του. Έφερε το παρατσούκλι «ταρζάν» λόγο της εκρηκτικότητας του.

9. Ομάρ Σιβόρι (1954-1969)

Θέση: Επιθετικός

Ημερομηνία Γέννησης: 2 Οκτωβρίου 1935

Ημερομηνία Θανάτου: 17 Φεβρουαρίου 2005

Σύλλογοι: Ρίβερ Πλέιτ, Γιουβέντους, Νάπολι

Τίτλοι: 3 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1955, 1956, 1957), 3 Πρωταθλήματα Ιταλίας (1958, 1960, 1961), 2 Κύπελλα Ιταλίας (1959, 1960), 1 Κόπα Αμέρικα (1957)

Ο Ομάρ Σιβόρι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους επιθετικούς της γενιάς του. Ξεκίνησε την καριέρα του από την Ρίβερ Πλέιτ. Το 1957 βοήθησε σημαντικά στην κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα με αποτέλεσμα να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι και να φορέσει την φανέλα της Γιουβέντους. Διέπρεψε με την «μεγάλη κυρία» έως το 1965, με κορυφαία στιγμή την κατάκτηση της χρυσής μπάλας το 1961. Τελείωσε την καριέρα του το 1969 με την φανέλα της Νάπολι και είναι 27ος σκόρερ όλων των εποχών στην SerieA (με μ.ο. 0,53 γκολ ανά αγώνα, στατιστικό αρκετά καλύτερο από το αντίστοιχο άλλων ανταγωνιστών του).

8. Χουάν Ραμόν Ρικέλμε (1996-2014)

Θέση: Μεσοεπιθετικός

Ημερομηνία γέννησης: 24 Ιουνίου 1978

Σύλλογοι: Μπόκα Τζούνιορς (x2), Μπαρσελόνα, Βιγιαρεάλ, Αρχεντίνος Τζούνιορς

Τίτλοι: 4 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1998, 2000, 2008, 2011), 3 Κόπα Λιμπερταδόρες (2000, 2001, 2007)

Ο Ρικέλμε ξεκίνησε την καριέρα του από την αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς με την οποία διέπρεψε στις αρχές της νέας χιλιετίας, κατακτώντας ουκ ολίγους τίτλους. Μάλιστα το 2001 είχε ανακηρυχτεί ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της Λατινικής Αμερικής.  Το 2002 μετακόμισε στην Ισπανία για λογαριασμό της Μπαρσελόνα, με τον ίδιο να μην έχει τις καλύτερες των σχέσεων με τον Λουίς Φαν Γκάαλ, τότε προπονητή των Καταλανών. Πήγε δανεικός στην Βιγιαρεάλ στην οποία τελικά παρέμεινε για 4 χρόνια, φτάνοντας στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ την σεζόν 2005/2006. Επέστρεψε το 2007 στην αγαπημένη του Μπόκα Τζούνιορς για να κλείσει την καριέρα του το 2014 στην Αρχεντίνος Τζούνιορς.

7. Χαβιέρ Ζανέτι (1991-2014)

Θέση: Αμυντικός

Ημερομηνία γέννησης: 10 Αυγούστου 1973

Σύλλογοι: Ταγιέρες, Μπάνφιλντ, Ίντερ

Τίτλοι: 5 Πρωταθλήματα Ιταλίας (2006, 2007, 2008, 2009, 2010), 4 Κύπελλα Ιταλίας (2005, 2006, 2010, 2011), 1 Τσάμπιονς Λιγκ (2010), 1 Κύπελλο UEFA (1998)

Μπορεί να ξεκίνησε την καριέρα του από την πατρίδα του αλλά η μοίρα τον ήθελε να συνδέσει όλη την καριέρα και την ζωή του με το Μιλάνο και την Ίντερ. Στην Ιταλική ομάδα αγωνίστηκε για 2 δεκαετίες και σε αυτό το διάστημα έγινε ο πρώτος σε συμμετοχές με την φανέλα των «νερατζούρι». Έζησε τα δύσκολα αλλά και τα χρυσά χρόνια της ομάδας σηκώνοντας αρκετούς τίτλους σαν αρχηγός. Το νούμερο 4 της Ίντερ, το οποίο φορούσε ο Ζανέτι, αποσύρθηκε προς τιμήν του εμβληματικού αρχηγού ενώ από το 2018 είναι στο Hall Of Fame της ομάδας του.   

6. Μάριο Κέμπες (1970-1994)

Θέση: Επιθετικός

Ημερομηνία γέννησης: 15 Ιουλίου 1954

Σύλλογοι: Ατλέτικο Σεντράλ Κόρδοβα, Ροσάριο Σεντράλ, Βαλένθια, Ρίβερ Πλέιτ, Χέρκουλες, Φερστ Βιέννα, Ζανκτ Πέλτεν, Κρέμσερ, Κλαμπ Ντεπορτίβο Φερνάντες Βιαλ, Πελίτα Γιάγια.

Τίτλοι: 1 Πρωτάθλημα Αργεντινής (1981), 1 Κύπελλο Ισπανίας (1979), 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1980), 1 Παγκόσμιο Κύπελλο (1978)

 Ο «El Matador» του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου, ήταν ο θεμέλιος λίθος της κατάκτησης του παγκοσμίου κυπέλλου του 1978 από την «Αλμπισελέστε» με τον ίδιο να αναδεικνύεται 1ος σκόρερ και καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Μάλιστα σκόραρε τα 2 από τα 3 γκολ της ομάδας του στον τελικό κόντρα στην Ολλανδία. Αγωνίστηκε σε αρκετούς συλλόγους ωστόσο τις καλύτερες μέρες της καριέρας του τις πέρασε στην Βαλένθια με την οποία αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ της Λα Λίγκα ενώ το 1980 στέφθηκε κυπελλούχος Ευρώπης στον τελικό κόντρα στην Άρσεναλ. Ήταν αρκετά δυνατός και ήταν φημισμένος για τις επελάσεις του. Τελείωσε την καριέρα του αγωνιζόμενος στην Ινδονησία το 1994.

5. Γκάμπριελ Μπατιστούτα (1988-2005)

Θέση: Επιθετικός

Ημερομηνία Γέννησης: 1 Φεβρουαρίου 1969

Σύλλογοι: Νιούελς Ολντ Μπόις, Ρίβερ Πλέιτ, Μπόκα Τζούνιορς, Φιορεντίνα, Ρόμα, Ίντερ, Αλ Αραμπί

Τίτλοι: 2 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1990, 1991), 1 Πρωτάθλημα Ιταλίας (2001), 1 Κύπελλο Ιταλίας (1996), 2 Κόπα Αμέρικα (1991, 1993), 1 Κονφεντερέισον Καπ (1992)

Ο «Μπατιγκόλ» είναι ένας από τους τελευταίους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου. Ανήκει σε ένα κλειστό κλαμπ παικτών που έχουν αγωνιστεί στους δύο μεγάλους του Αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Το 1991 έκανε το μεγάλο βήμα στο Ιταλικό πρωτάθλημα και πιο συγκεκριμένα στην Φιορεντίνα. Παρέμεινε στο «Αρτέμιο Φράνκι» για σχεδόν μια δεκαετία με τον ίδιο να αρνείται επανειλημμένα προτάσεις μεγάλων ομάδων με αποτέλεσμα να γίνεται σύμβολο λατρείας από τους «βιόλα» ακόμη και στις μέρες μας (20 χρόνια μετά την αποχώρηση του από την ομάδα). Την σεζόν 2000/2001 αγωνίστηκε στην Ρόμα κατακτώντας το Ιταλικό πρωτάθλημα με συμπαραστάτη τον Φραντσέσκο Τότι. Είναι ο 2ος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Αργεντινής με 54 γκολ ενώ αποτελεί και τον διαχρονικά κορυφαίο σκόρερ της Φιορεντίνα στην Σέριε Α.

4. Ντάνιελ Πασαρέλα (1971-1989)

Θέση: Αμυντικός

Ημερομηνία Γέννησης: 25 Μαίου 1953

Σύλλογοι: Κλαμπ Ατλέτικο Σαρμιέντο, Ριβερ Πλέιτ (x2), Φιορεντίνα, Ίντερ

Τίτλοι: 6 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1975, 1977, 1979, 1980, 1981), 1 Παγκόσμιο Κύπελλο (1978)

Δύσκολα ένας αμυντικός αντέχει για τόσες πολλές δεκαετίες στις συνειδήσεις των φιλάθλων σαν ένας από τους κορυφαίους. Ο Πασαρέλα ήταν μια από τις εξαιρέσεις. Ήταν ο 1^ος Αργεντίνος που σαν αρχηγός της ομάδας σήκωσε το τρόπαιο του παγκοσμίου κυπέλλου το 1978. Πραγματοποίησε τεράστια καριέρα με την Ρίβερ Πλέιτ, με την φανέλα της οποίας κέρδισε τον τίτλο του «καλύτερου ποδοσφαιριστή της Αργεντινής» για το 1976. Δοκίμασε την τύχη του στο Ιταλικό πρωτάθλημα πραγματοποιώντας μεγάλες εμφανίσεις με την Φιορεντίνα και την Ίντερ χωρίς ωστόσο να κατακτήσει κάποιον τίτλο. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής πορείας του, το 1989, πραγματοποίησε καριέρα σαν προπονητής.

3. Αλφρέδο Ντι Στέφανο (1945-1966)

Θέση: Επιθετικός

Ημερομηνία Γέννησης: 4 Ιουλίου 1926

Ημερομηνία Θανάτου: 7 Ιουλίου 2014

Σύλλογοι: Ρίβερ Πλέιτ, Ατλέτικο Ουρακάν, Μιγιονάιρος, Ρεάλ Μαδρίτης, Εσπανιόλ

Τίτλοι: 2 Πρωταθλήματα Αργεντινής (1945, 1947), 3 Πρωταθλήματα Κολομβίας (1949, 1951, 1952), 1 Κύπελλο Κολομβίας (1953), 8 Πρωταθλήματα Ισπανίας (1954, 1955, 1957, 1958, 1961, 1962, 1963, 1964), 1 Κύπελλο Ισπανίας (1962), 5 Κύπελλα Πρωταθλητριών (1956, 1957, 1958, 1959, 1960), 1 Κόπα Αμέρικα (1947)

Ο Ντι Στέφανο αν και δεν αγωνίστηκε ποτέ σε τελική φάση παγκοσμίου με καμία από τις εθνικές ομάδες που αγωνίστηκε (ούτε με την γενέτειρα του την Αργεντινή αλλά ούτε και με τις Ισπανία, Κολομβία), θεωρείτε ο σπουδαιότερος ποδοσφαιριστής της γενιάς του. Έχοντας ως κύρια χαρακτηριστικά την δημιουργικότητα του και την αντοχή, ο Ντι Στέφανο ήταν η αιχμή του δόρατος της Ρεάλ Μαδρίτης, της εποχή που η Ισπανική ομάδα κυριάρχησε στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο κερδίζοντας το προσωνύμιο «βασίλισσα». Κατέκτησε 2 φορές την χρυσή μπάλα (1957, 1959) ενώ το 1998 μέσα από ψηφοφορία αθλητικών δημοσιογράφων επιλέχθηκε στην (ιδεατή) καλύτερη 11αδα του 20ου αιώνα. Είναι 3ος σκόρερ όλων των εποχών της Ρεάλ Μαδρίτης, πίσω μόνο από τους Κριστιάνο Ρονάλντο και Ραούλ Γκονζάλες.

2. Λιονέλ Μέσι (2004-…)

Θέση: Επιθετικός

Ημερομηνία γέννησης: 24 Ιουνίου 1987

Σύλλογοι: Μπαρσελόνα

Τίτλοι: 9 Πρωταθλήματα Ισπανίας (2005, 2006, 2009, 2010, 2011, 2013, 2015, 2016, 2018), 6 Κύπελλα Ισπανίας (2009, 2012, 2015, 2016, 2017, 2018), 4 Τσάμπιονς Λιγκ (2006, 2009, 2011, 2015)

Ο Λιονέλ Μέσι αν και είναι ακόμη εν ενεργεία παίκτης, θεωρείτε από μια μεγάλη μερίδα ποδοσφαιρόφιλων όχι απλά ως ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της γενιάς του αλλά και ως ένας εκ των κορυφαίων όλων των εποχών. Ξεκίνησε να μαθαίνει τα βασικά του ποδοσφαίρου στις ακαδημίες της Νιούελς Ολντ Μπόις και το 2001 αποκτήθηκε από την Μπαρσελόνα. Στην Βαρκελώνη ξεπέρασε το πρόβλημα υγεία που αντιμετώπιζε και εν συνεχεία ανδρώθηκε στους Καταλανούς. Στην Μπάρσα αγωνίστηκε για πρώτη φορά με την ανδρική ομάδα τον Οκτώβριο του 2004 σε αγώνα κόντρα στην Εσπανιόλ. Διακρίνεται για την εκρηκτικότητα του και την ικανότητα να ξεκλειδώνει όλες τις άμυνες με κάθε πιθανό τρόπο. Κατέκτησε ως τώρα 5 χρυσές μπάλες (2009, 2010, 2011, 2012, 2015) ενώ είναι πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Μπαρσελόνα, της Λα Λίγκα αλλά και της εθνικής Αργεντινής. Αναμφίβολα πιο παραγωγικό έτος για τον ίδιο ήταν το 2012 όταν και πέτυχε 91 γκολ σε ένα ημερολογιακό έτος (παγκόσμιο ρεκόρ) ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε ο Γκερντ Μίλερ με 85 γκολ από το 1972.

1.       Ντιέγκο Μαραντόνα (1976-1997)

Θέση: Μεσοεπιθετικός

Ημερομηνία Γέννησης: 30 Οκτωβρίου 1960

Σύλλογοι: Αρχεντίνος Τζούνιορς, Μπόκα Τζούνιορς(x2), Μπαρσελόνα, Νάπολι, Σεβίλλη, Νιούελς Ολντ Μπόις

Τίτλοι: 1 Πρωτάθλημα Αργεντινής (1981), 1 Κύπελλο Ισπανίας (1983), 2 Πρωταθλήματα Ιταλίας (1987, 1990), 1 Κύπελλο Ιταλίας (1987), 1 Κύπελλο UEFA (1989), 1 Παγκόσμιο Κύπελλο (1986)

Όταν μιλάμε για τον κατά πολλούς καλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών τα λόγια είναι περιττά. Το 1986 πήρε από το χέρι μια ολόκληρη χώρα και την οδήγησε στην κορυφή του κόσμου, πετυχαίνοντας 2 μυθικά γκολ στον προημιτελικό με την Αγγλία (ένα γκολ με το «χέρι του θεού» και ένα γκολ το οποίο χαρακτηρίστηκε σαν το «γκολ του αιώνα»). Πήρε επίσης μια μεσαία –έως τότε- ομάδα της Σέριε Α και την οδήγησε στην κορυφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου αλλά και στην κορυφή του κυπέλλου UEFA. Ο Μαραντόνα είχε εξαιρετική παρουσία στον αγωνιστικό χώρο με άψογα αντανακλαστικά, άριστο χειρισμό της μπάλας και μαεστρία στον τρόπο με τον οποίο ντρίπλαρε τις αντίπαλες ομάδες. Είχε το χάρισμα να παρασέρνει με την παρουσία του όλη την υπόλοιπη ομάδα. Παράλληλα με τις μέρες δόξας στη Νάπολι, ο Μαραντόνα είχε και έντονη εξωγηπεδική ζωή που επηρέασε αρνητικά τα τελευταία χρόνια της καριέρας του. Το 1991 ξεκίνησε η αρχή του τέλους με τον Μαραντόνα να τιμωρείτε από την ομοσπονδία της Αργεντινής με αποκλεισμό 14 μηνών από το ποδόσφαιρο. Τελείωσε την καριέρα του αγωνιζόμενος στην Μπόκα Τζούνιορς. Ωστόσο στην συνείδηση όλων των Αργεντινών αλλά και των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων παραμένει ένας «θεός» του ποδοσφαίρου.