Το νέο διαμάντι του Λονδίνου

Ήταν το 2007 όταν η διοίκηση της Τότεναμ πήρε την απόφαση για την ανέγερση νέου γηπέδου της ομάδας. Από τότε πέρασαν 12 χρόνια αναμονής αλλά ο κόπος άξιζε. Η Τότεναμ είναι έτοιμη να αγωνιστεί στον πρώτο επίσημο αγώνα της στο νέο της γήπεδο.

Το «Tottenham Hotspur stadium» ανοίγει τις πύλες του:

Το ιστορικό «White Hart Lane» ανήκει στο παρελθόν. Οι οπαδοί των «Σπιρουνιών» ζουν και αναπνέουν για την 3η Απριλίου του 2019. Είναι η ημερομηνία κατά την οποία η Τότεναμ θα αγωνιστεί για πρώτη φορά στην νέα της έδρα, το «Tottenham Hotspur stadium».

Αντίπαλος της θα είναι η Κρίσταλ Πάλας, σε εξ αναβολής αγώνα για την 31η αγωνιστική της Πρέμιερ Λιγκ. Οι οπαδοί της περιμένουν αυτή την αναμέτρηση όσο τίποτα άλλο. Στην πρώτη προπόνηση της ομάδας στο νέο γήπεδο την προηγούμενη Τετάρτη (27/3) βρέθηκαν πάνω από 25.000 οπαδοί, δείγμα του πόσο σημαντική ήταν η δημιουργία νέου γηπέδου για τον κόσμο της ομάδας.

Από την πρώτη προπόνηση της ομάδας στο καινούργιο γήπεδο

Οι πολυτελείς χώροι και το οικονομικό σκέλος

Το «Tottenham Hotspur stadium» είναι ένα υπερσύγχρονο γήπεδο χωρητικότητας 62.062 θέσεων που θα είναι σε θέση να προσφέρει όλες τις ανέσεις.

Εντός του γηπέδου θα υπάρχουν 65 πολυτελείς σουίτες με πολύ υψηλό κόστος ενοικίασης ανά αγώνα ή ανά σεζόν. Περιμετρικά από το στάδιο θα υπάρχουν επίσης μπαρ, διάφορα καταστήματα και ιατρικές μονάδες που θα εξυπηρετούν ανά πάσα στιγμή τους παρευρισκόμενους οπαδούς.

Εικόνα από τους πολυτελείς χώρους του γηπέδου

Υπολογίζεται ότι το κόστος κατασκευής του γηπέδου ξεπέρασε τα 850.000.000£. Αρχικά ο σχεδιασμός του σταδίου είχε μείνει στα χαρτιά καθώς τα έξοδα είχαν ξεπεράσει κατά πολύ τον αρχικό προϋπολογισμό.

Υπάρχει μεγάλη ελπίδα για σύντομη απόσβεση των εξόδων καθώς με το καινούργιο γήπεδο δημιουργήθηκαν 3500 νέες θέσεις εργασίας ενώ αναμένεται να φέρνει και εκατοντάδες εκατομμύρια τον χρόνο στην τοπική κοινωνία.

Το άγαλμα του Μπιλ Νίκολσον

Αν υπήρξε ένας άνθρωπος ο οποίος συνέδεσε το όνομα του με στιγμές δόξας του συλλόγου τόσο σαν παίκτης όσο και σαν προπονητής, αυτός ήταν ο Μπιλ Νίκολσον.

Ο Νίκολσον πραγματοποίησε σπουδαία 17ετή καριέρα αγωνιζόμενος τις δεκαετίες του 1940 και του 1950. Μετά το τέλος της καριέρας του δοξάστηκε και σαν προπονητής των «Σπιρουνιών» κατακτώντας το ιστορικό  νταμπλ του 1961 καθώς και το κύπελλο UEFA του 1972.

Η διοίκηση της Τότεναμ για να τιμήσει την μνήμη αλλά και την προσφορά του στον σύλλογο τοποθέτησε ένα άγαλμα του στην ΝΔ πλευρά του γηπέδου. Το σημείο δηλαδή που βρισκόταν η «West Stand» του παλιού γηπέδου.

 Ο Νίκοσον με το κύπελλο UEFA του 1972

Η ονομασία του γηπέδου και η συμφωνία με το NFL

Το «Tottenham Hotspur stadium» είναι το προσωρινό όνομα της νέας έδρας. Η Τότεναμ είναι σε αναζήτηση χορηγού για το γήπεδο, παρόμοια με αυτή που έχει επιτύχει η Άρσεναλ με την Emirates. Απώτερος σκοπός είναι η μετονομασία του γηπέδου με αντάλλαγμα τα διαρκή έσοδα στα ταμεία της ομάδας. Τα σχέδια των διοικούντων της Τότεναμ προβλέπουν 200.000.000£ για μία δεκαετία.

Φυσικά το καινούργιο στάδιο δεν προορίζεται μόνο για ποδοσφαιρικούς αγώνες. Υπάρχει εμπορική συμφωνία με το NFL και την πρόβλεψη διεξαγωγής αγώνων Αμερικάνικου ποδοσφαίρου (με αντικατάσταση του χλοοτάπητα με συνθετικό), στην προσπάθεια εδραίωσης του αθλήματος στην γηραιά ήπειρο. Τέλος υπάρχει πρόβλεψη για διεξαγωγή συναυλιών διάσημων συγκροτημάτων καθώς και παγκοσμίως γνωστών καλλιτεχνών.

Οι μέρες του Ότμαρ Χίτφελντ στην Ντόρτμουντ

Το τέλος της σεζόν 1990/1991 βρήκε την Μπορούσια Ντορτμουντ στην 10η θέση του Γερμανικού πρωταθλήματος και εκτός των Ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Τότε ο οργανισμός των Βεστφαλών γνώρισε τον Ότμαρ Χίτσφελντ ο οποίος είχε ήδη κάνει μια πετυχημένη καριέρα σαν προπονητής στην Ελβετία.

Στη πρώτη του σεζόν με τους «κιτρινόμαυρους», ο «στρατηγός» Χίτσφελντ (όπως ήταν το παρατσούκλι του) και ο βοηθός του Μίκαελ Χένκε, με τον οποίο θα συνεργαζόταν για τα επόμενα 13 χρόνια, κατέκτησε την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα εξασφαλίζοντας μια θέση στο Κύπελλο UEFA της περιόδου 1992/1993.

 Την επόμενη χρονιά, η Ντόρτμουντ ύστερα από εκπληκτικές εμφανίσεις έφτασε έως τον τελικό της διοργάνωσης όπου και γνώρισε την ήττα από την Γιουβέντους του μυθικού Ρομπέρτο Μπάτζιο.

Οι ομάδες της Ντόρτμουντ και της Γιουβέντους στην είσοδο τους στο γήπεδο πριν την έναρξη του πρώτου τελικού του κυπέλλου UEFA

Η πολύ καλή δουλειά συνεχίστηκε και την περίοδο 1994/1995 ο Χίτσφελντ κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα του με την Ντόρτμουντ, με την ομάδα να έχει την καλύτερη άμυνα της κατηγορίας με μόλις 33 γκολ παθητικό. Αυτός ήταν ο πρώτος τίτλος των Βεστφαλών ύστερα από το Κύπελλο Γερμανίας του 1989 και το πρώτο πρωτάθλημα μετά από 32 χρόνια. 

Οι «κιτρινόμαυροι» διατήρησαν τα σκήπτρα και το 1995/1996 σημειώνοντας μερικές εντυπωσιακές νίκες όπως το 6-0 επί της Άιντραχτ Φρανκφούρτης, το 5-0 επί της Ουέντιργκεν και το εκτός έδρας 5-0 επί της Στουτγάρδης.

Ο Χίτσφελντ με την «σαλατιέρα» της Μπουντεσλίγκα του 1995/1996

Η σεζόν 1996/1997 αποτέλεσε πέρα από κάθε αμφιβολία την κορυφαία στην ιστορία των «κιτρινόμαυρων» της κοιλάδας του Ρουρ. Μπορεί τα σκήπτρα στην Γερμανία να χάθηκαν (με την ομάδα να τερματίζει 3η), όμως η Ευρωπαϊκή επιτυχία επισκίασε την μη κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Η Ντορτμουντ έκανε εκπληκτική πορεία αποκλείοντας την Οσέρ και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στους νοκ άουτ αγώνες έως τον τελικό του Μονάχου. Αντίπαλος της στον τελικό στο Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου, όπως και στο κύπελλο UEFA του 1993, η Γιουβέντους. Μόνο που αυτή την φορά ο νικητής θα ήταν διαφορετικός.

Η «Βέκια Σινιόρα» μπορεί να είχε στις τάξεις της τον Ζινεντίν Ζιντάν, τον Ντιντιέ Ντεσάν και τον Κριστιάν Βιέρι, όμως η Ντόρτμουντ δεν φοβήθηκε και κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο με 3-1. Μεγάλος πρωταγωνιστής του τελικού ήταν ο Καρλ Χάιντζ Ρίεντλε ο οποίος σκόραρε δύο καθοριστικά τέρματα στο 29’ και το 34’. Ο Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο μείωσε στο 65’ με τον Λαρς Ρίκεν στο 71’ (μόλις λίγα δευτερόλεπτα μετά την είσοδο του στον αγώνα) να διαμορφώνει το τελικό σκορ.

Ο Χίτσφελντ πανηγυρίζοντας έξαλλα τον θρίαμβο της ομάδας του στον τελικό του Μονάχου

Ύστερα από αυτή την επιτυχία ο Ότμαρ Χίτφελντ γνώρισε την καθολική αποδοχή από τον ποδοσφαιρικό κόσμο κερδίζοντας το βραβείο του «προπονητή της χρονιάς». Ωστόσο οι προστριβές με την διοίκηση της ομάδας έκαναν την εμφάνιση τους με αποτέλεσμα ύστερα από μία πετυχημένη 7ετία, ο Γερμανός προπονητής να αποχωρήσει από τον σύλλογο.

Ακολούθησε μία εξίσου πετυχημένη καριέρα στον πάγκο της μισητής (για την Ντόρτμουντ) Μπάγερν Μονάχου με εγχώριους και διεθνείς τίτλους. Ωστόσο τα επιτεύγματά του με την Μπορούσια Ντόρτμουντ είναι τεράστια και δύσκολα θα ξεχαστούν από το κοινό του «Σιγκνάλ Ιντούνα Παρκ»

Όταν ο Άρης άγγιξε το θαύμα κόντρα στην Ίπσουιτς

Στις 1 Οκτωβρίου του 1980 στα πλαίσια του Α' γύρου του κυπέλλου UEFA, ο Άρης αντιμετώπιζε την Ίπσουιτς Τάουν.

Ο Αγγλικός σύλλογος διένυε τις πιο ένδοξες εποχές της ιστορίας του. Υπό τις οδηγίες του Μπόμπι Ρόμπσον (που βρισκόταν στον πάγκο της Ίπσουιτς από το 1969) είχαν κατακτήσει το FA Cup το 1978 ενώ την προηγούμενη σεζόν τερμάτισαν στην 3η θέση του Αγγλικού πρωταθλήματος πίσω μόνο από την Λίβερπουλ και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Παράλληλα το ρόστερ της ομάδας αποτελούταν από ταλαντούχους παίκτες μερικοί εκ των οποίων είχαν αγωνιστεί με τις εθνικές τους ομάδες στο πρόσφατο Euro 1980.

Ο Άρης ο οποίος διένυε επίσης μέρες δόξας, πρωταγωνιστούσε στο Ελληνικό πρωτάθλημα έχοντας παράλληλα  μερικούς από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές της εποχής όπως ο Ντίνος Κούης και ο Γιώργος Φοιρός.

Ο Ντίνος Κούης με την φανέλα του Άρη στις αρχές της δεκαετίας του 1980

Η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε ηττηθεί στον πρώτο αγώνα με 5-1, σκορ που διαμορφώθηκε χάρη στα 3 πέναλτι που σφύριξε ο Πορτογάλος διαιτητής Γκαρίντο. Το σκορ αυτό έδινε μια σιγουριά στους Άγγλους για την πρόκριση. Όμως οι "κίτρινοι'' δεν είχαν πει ακόμη την τελευταία τους λέξη.

Στον επαναληπτικό του Καυτατζογλείου, ο Άρης ξεκίνησε επιθετικά τον αγώνα και κατάφερε να ανοίξει το σκορ μόλις στο 4’ χάρη σε γκολ που πέτυχε ο Θαλής Τσιριμώκος  ύστερα από εκτέλεση κόρνερ και φάση διαρκείας στα καρέ της  Αγγλικής άμυνας.

Ο Κώστας Δράμπης διπλασίασε τα τέρματα στο 22’ με δυνατό σουτ και οι 30.000 που βρισκόταν στο γήπεδο άρχισαν να πιστεύουν στο θαύμα. Ο Άρης πίεζε και ο Τάσος Ζελελίδης με ανάποδη κεφαλιά έκανε το 3-0 στο 65’ φτάνοντας τους "κίτρινους" ένα τέρμα μακριά από την μεγαλύτερη ανατροπή ήττας από Ελληνική ομάδα. Παρότι ο Άρης συνέχιζε να πιέζει ασφυκτικά, ο Έρικ Γκειτς λύτρωσε τους Άγγλους στο 76’ διαμορφώνοντας το τελικό 3-1.

Παρότι τελικά αποκλείστηκε η Ελληνική ομάδα, οι παίκτες των κίτρινων αποθεώθηκαν στο τέλος από το κοινό στις εξέδρες. Παράλληλα η Ίπσουιτς μετά από αυτή την δραματική πρόκριση συνέχισε ακάθεκτη μέχρι τους τελικούς της διοργάνωσης όπου και αναδείχθηκε κυπελλούχος UEFA για το 1980/81.

Οι συνθέσεις του αγώνα:

ΑΡΗΣ (Μιχαλ Βιτσάν): Γιώργος Παντζιαράς, Κώστας Μόκαλης, Νίκος Χατζηαντωνίου, Γιάννης Μιχαλήτσος, Γιάννης Βένος, Ντίνος Κούης, Τάσος Ζελελίδης, Κώστας Μπαλής, Θαλής Τσιριμώκος, Κώστας Δράμπης, Γιώργος Σεμερτζίδης, Θεμιστοκλής Βάγγης, Θεόδωρος Ζελελίδης.

ΙΠΣΟΥΙΤΣ ΤΑΟΥΝ (Μπόμπι Ρόμπσον): Πωλ Κούπερ, Τζωρτζ Μπαρνλει, Μικ Μιλς, Ρασέλ Οσμάν, Τέρι Μπάτσερ, Τζον Γουόρκ, Άρνολντ Μιούρεν, Πωλ Μάρινερ, Αλαν Μπράζαλ, Έρικ Γκέιτς, Κέβιν Μπιτι, Στέφεν Μακ Κολ, Κέβιν Μπιτι

Ολόκληρος ο αγώνας κόντρα στους Άγγλους

Το χαμένο πέναλτι του Ρομπέρτο Μπάτζιο

Είναι πέρα για πέρα άδικο να θυμούνται όλοι τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, έναν τόσο χαρισματικό ποδοσφαιριστή, για ένα χαμένο πέναλτι. Ο -τότε- 27χρονος επιθετικός ήταν ο κορυφαίος Ιταλός ποδοσφαιριστής της γενιάς του και ένας από τους καλύτερους του Μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ.

Στις 17 Ιουλίου του 1994, η Ιταλία αντιμετώπιζε την Βραζιλία στον τελικό του Παγκοσμίου κυπέλλου στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια. Την εθνική Ιταλίας οδήγησε εκ του ασφαλούς ο Ρομπέρτο Μπάτζιο, αφού μέχρι τον τελικό ο τότε επιθετικός της Γιουβέντους πέτυχε 5 γκολ στους νοκ άουτ αγώνες κόντρα στην Νιγηρία, την Ισπανία και την Βουλγαρία.

Ο  Μπάτζιο λίγο πριν πετύχει το νικητήριο γκολ κόντρα στην Ισπανία

 Στον τελικό αντίπαλη ήταν η Βραζιλία του Κάρλος Αλμπέρτο Περέιρα και των Κάρλος Ντούνγκα & Ρομάριο. Έχοντας φτάσει στον τελικό με 5 νίκες και 1 ισοπαλία (απέκλεισαν μεταξύ άλλων τους διοργανωτές των ΗΠΑ) και με τον Πελέ να παρακολουθεί από τις κερκίδες, ήθελαν και αυτοί όσο τίποτα να πάρουν το κύπελλο.

Ο τελικός με την Βραζιλία έληξε χωρίς τέρματα με τον Μπάτζιο να δοκιμάζει στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου ένα πολύ δυνατό σουτ από μακρινή απόσταση με τον Κλαούντιο Ταφαρέλ να διώχνει με δυσκολία σε κόρνερ. Κατά την διάρκεια της παράτασης δεν άλλαξε κάτι με συνέπεια οι δύο ομάδες να οδηγηθούν στα πέναλτι. 

Με αντίπαλο τον Κάρλος Ντούνγκα στον τελικό

Στην διαδικασία των πέναλτι αστόχησαν νωρίτερα ο Μάρσιο Ντο Σάντος για λογαριασμό της Βραζιλίας και οι Φράνκο Μπαρέσι & Ντανιέλε Μασάρο για λογαριασμό των Ιταλών. Όμως όλοι θα θυμόταν για πάντα (και ίσως με άδικο τρόπο) την πιο άτυχη στιγμή του κορυφαίου.

Στο προτελευταίο πέναλτι της "Ρώσικης ρουλέτας", ο σούπερ σταρ της Ιταλίας έχασε το πιο κρίσιμο πέναλτι δίνοντας το τρόπαιο στην Βραζιλία. Αμέσως οι Λατινοαμερικάνοι ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς ενώ ο Μπάτζιο στεκόταν αμίλητος χωρίς να μπορέσει να πιστέψει την ευκαιρία που έχασε.  Χαρακτηριστική στην ιστορία του Μουντιάλ έχει μείνει η εικόνα του σκυθρωπού Μπάτζιο με τους Βραζιλιάνους διεθνείς από πίσω του να πανηγυρίζουν.

Ο ίδιος έχει παραδεχτεί σε συνέντευξη του πως το αυτό πέναλτι είναι κάτι που τον "στοιχειώνει" ακόμη:

"Ως μικρό παιδί είχα ένα όνειρο ότι θα έπαιζα σε τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου κόντρα στη Βραζιλία. Είμαι ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είναι τυχεροί που έζησαν το όνειρό τους. Υπέφερα, έκλαψα και φοβήθηκα αλλά αυτή η μέρα ήρθε. Φανταστείτε αυτή την εκπληκτική σκηνή όπου το όνειρό μου γίνεται πραγματικότητα. Είμαι στο Παγκόσμιο Κύπελλο, σε κάθε παιχνίδι η Ιταλία προχωράει περισσότερο. Από τη φάση των νοκ-άουτ αγώνων και έπειτα δεν σταμάτησα να σκοράρω. Κάθε φορά που πετύχαινα ένα γκολ σκεφτόμουν τι γινόταν στα σπίτια των Ιταλών που έβλεπαν τα ματς. Τότε πηγαίνουμε στα πέναλτι στον τελικό και χάνω το πέναλτι. Αισθανόμουν ότι πέθαινα μέσα μου και την ίδια στιγμή σκέφτηκα την αντίδρασή που θα είχαν οι συμπατριώτες μου. Είναι κάτι πολύ δύσκολο και μέχρι τώρα δεν έχω αποδεχτεί αυτό που έχει συμβεί. Ήμουν εγώ που έστειλα το χαρούμενο τέλος στο όνειρό μου στις εξέδρες, ένα όνειρο που την ίδια στιγμή το είχαν όλοι οι Ιταλοί. Ακόμα με στοιχειώνει αυτή η φάση".

Η διαφήμιση βασισμένη στο συγκεκριμένο πέναλτι

Στο Μουντιάλ του 1998 ο Μπάτζιο σε έναν αγώνα της Ιταλίας κόντρα στην Χιλή για την φάση των ομίλων, στο 84' εκείνης της αναμέτρησης κέρδισε πέναλτι και ανέλαβε να ευστοχήσει ο ίδιος. Μέσα σε μια ηλεκτρισμένη συναισθηματικά ατμόσφαιρα (και με τις σκέψεις όλων να τρέχουν στο αντίστοιχο πέναλτι του 1994), ο επιθετικός της Μπολόνια ευστόχησε ισοφαρίζοντας σε 2-2.

Η συγκεκριμένη ιστορία αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για γνωστή μάρκα ουίσκι η οποία συσχέτισε τα πέναλτι του 1994 και του 1998 και δημιούργησε μια συγκλονιστική διαφήμιση.

Όταν ο Βράνκοβιτς απέρριπτε την Ρεάλ Μαδρίτης λόγω Άρη

Στην σημερινή εποχή φαντάζει αδύνατο όμως για κάποια χρόνια ήταν το "φυσιολογικό".

Ο Άρης όχι απλά ήταν στις κορυφαίες ομάδες μπάσκετ της Ευρώπης, αλλά θεωρούταν για έναν παίκτη του επιπέδου του Στόγιαν Βράνκοβιτς μεγαλύτερη πρόκληση ακόμη και από την ίδια την "βασίλισσα" Ρεάλ Μαδρίτης.

Το καλοκαίρι του 1989 κατά την διάρκεια του Ευρωμπάσκετ στο Ζάγκρεμπ (στο οποίο συμμετείχε ο Βράνκοβιτς με την φανέλα της Γιουγκοσλαβίας) ο μάνατζερ Γιάννης Γιαννάκης και οι Γιάννης Ιωαννίδης & Λάζαρος Λέσιτς, πλησίασαν τον μάνατζερ (και παλιό παίκτη) της Ζαντάρ, Γιόζιπ Τζέρτζια, για να συζητήσουν για την απόκτηση του Βράνκοβιτς.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής ο παίκτης είχε συζητήσει με τη "βασίλισσα" και είχε έρθει σε καταρχήν συμφωνία με την Ρεάλ Μαδρίτης. Παράλληλα ο "γίγαντας της Δαλματίας" τραβούσε το ενδιαφέρον άλλων τεράστιων συλλόγων όπως οι Μπόστον Σέλτικς και η Σαραγόσα.

Κόντρα στην Μακάμπι Τελ Αβίβ για το κύπελλο πρωταθλητριών

Στο μεταξύ ο Βράνκοβιτς στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης με την εθνική Γιουγκοσλαβίας (κόντρα μάλιστα στην εθνική μας στον τελικό) και αμέσως άρχισε να κάνει τις επόμενες κινήσεις για το μέλλον του.

Παρότι ο παίκτης είχε δεχτεί σε αρχικό στάδιο να φορέσει την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης, όταν έμαθε για το ενδιαφέρον του Άρη ήταν απόλυτα θετικός στο να μετακομίσει στην Θεσσαλονίκη. Μάλιστα ακύρωσε ο ίδιος την συμφωνία με την Ισπανική ομάδα, επιστρέφοντας παράλληλα την προκαταβολή (που είχε πάρει) πίσω στους ανθρώπους της Ρεάλ Μαδρίτης.

Η Ρεάλ Μαδρίτης είχε απειλήσει ότι θα καταγγείλει τον παίκτη στην παγκόσμια ομοσπονδία εξαιτίας της ύπαρξης προσυμφώνου του παίκτη με την Ισπανική ομάδα. Ο μάνατζερ Γιάννης Γιαννάκης και ο πρόεδρος του Άρη Χρήστος Μιχαηλίδης, ήταν απόλυτα καθησυχαστικοί και διαβεβαίωναν πως η μεταγραφή θα ολοκληρωνόταν κανονικά μιας και η Ζαντάρ δεν είχε δώσει την πλήρη συγκατάθεση της για την μεταγραφή του παίκτη στην Ρεάλ Μαδρίτης.

Στα μέσα του Ιουλίου του 1989 ο θηριώδης σέντερ παρουσιάστηκε στα γραφεία του Άρη από τον Χρήστο Μιχαηλίδη με την φανέλα με το νούμερο 15. Ο παίκτης αγωνίστηκε για μία χρονιά με την φανέλα του Άρη φτάνοντας έως το final-4 της Σαραγόσα και κατακτώντας τους δύο εγχώριους τίτλους της σεζόν 1989/1990.

Κατά την παρουσίαση του με την φανέλα του Άρη

Πως να χάσεις ένα "σίγουρο" πρωτάθλημα

Στις 29 Ιανουαρίου η Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ κέρδιζε την Μάντσεστερ Σίτι με 2-1 και όλοι οι οπαδοί της Λίβερπουλ θεώρησαν πως είχαν πλέον τεράστιο προβάδισμα για την υπόθεση τίτλος.

Όμως η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ φρόντισε να προσφέρει ουκ ολίγα εγκεφαλικά στους οπαδούς της και με αλλεπάλληλες γκέλες να ξανακάνει «θρίλερ» την υπόθεση πρωτάθλημα. Μετά από την νέα απώλεια βαθμών στο ντέρμπι του Μέρσεϊσαϊντ με την Έβερτον το προηγούμενο ΣΚ, οι «κόκκινοι» έπεσαν από την κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ και κινδυνεύουν να χάσουν ένα πρωτάθλημα που μέχρι πριν λίγο καιρό θεωρούταν σίγουρο.

Δεν προδικάζουμε ότι θα χάσει το φετινό πρωτάθλημα, άλλωστε η σεζόν έχει ακόμη δρόμο. Ωστόσο αν κάτι τέτοιο συμβεί δεν θα μας κάνει εντύπωση αφού στο παρελθόν έχουν συμβεί πάρα πολλές παρόμοιες ανατροπές.

Νιουκάστλ Γιουνάιτεντ 1995/1996

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 οι «καρακάξες» ήταν ένα ιδιαίτερα δυνατό σύνολο για την Πρέμιερ Λιγκ, ενώ παράλληλα είχαν στην σύνθεση τους τον Άλαν Σίρερ. Την σεζόν 1995/1996 είχαν φτάσει πιο κοντά από ποτέ σε ένα πρωτάθλημα από το μακρινό 1927. Έως την 27ηαγωνιστική η Νιουκαστλ είχε ένα προβάδισμα 9 βαθμών από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Λίβερπουλ (η οποία δεν μπόρεσε να ακολουθήσει). Η ήττα της 21ηςΦεβρουαρίου στο Λονδίνο από την Γουέστ Χαμ σήμανε την απαρχή αρνητικών αποτελεσμάτων για τους «ασπρόμαυρους» και την σταδιακή μείωση της βαθμολογικής απόστασης από την ομάδα του Άλεξ Φέργκιουσον. Την 33ηαγωνιστική η ομάδα του Μάντσεστερ θα προσπερνούσε στην κορυφή της βαθμολογίας εκμεταλλευόμενη την ήττα της Νιουκαστλ με 4-3 από την Λίβερπουλ στο «Άνφιλντ» και θα κατακτούσε το πρωτάθλημα με 82 βαθμούς, 4 περισσότερους από την Νιούκαστλ.

Τρένο οι «κόκκινοι διάβολοι»

Άρσεναλ 1997/1998

Η εποχή του Αρσέν Βενγκέρ μόλις είχε ξεκινήσει στους «κανονιέρηδες» και η ομάδα του Λονδίνου ήταν αποφασισμένη να «χωθεί» στην κραταιά τότε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. 9 αγωνιστικές πριν από το τέλος της σεζόν η Άρσεναλ βρισκόταν 11 βαθμούς μακριά από την κορυφή και τίποτα δεν προδίκαζε το τι θα ακολουθούσε. Οι Λονδρέζοι εκμεταλλεύτηκαν τις γκέλες της ομάδας του Άλεξ Φέργκιουσον από την Σέφιλντ Γουένσντεϊ και την Γουέστ Χαμ, πήραν τεράστιο διπλό μέσα στο «Ολντ Τράφορντ» με γκολ του Μαρκ Όβερμαρς και 5 στροφές πριν από το τέλος έπιασαν κορυφή όπου παρέμειναν μέχρι και το τέλος της σεζόν.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2002/2003

Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε λίγα χρόνια αργότερα αλλά με αντίστροφους ρόλους. Άρσεναλ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επιδόθηκαν σε ένα άγριο κυνηγητό τίτλου από την αρχή της χρονιάς. Οι «κανονιέριδες» είχαν στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν ένα προβάδισμα 5 βαθμών το οποίο κράτησε μέχρι την 30η αγωνιστική. Σε εκείνο το σημείο η Μπλάκμπερν θα κέρδιζε 2-0 την ομάδα του Βενγκέρ και η ψυχολογία ήταν πλέον με το μέρος των «κόκκινων διαβόλων» οι οποίοι ήταν σε απόσταση αναπνοής από την κορυφή. Η ισοπαλία της Άρσεναλ με την Μπόλτον και η εντός έδρας ήττα της από την Λιντς Γιουνάιτεντ 2 αγωνιστικές πριν το φινάλε επέτρεψαν στους «κόκκινους διαβόλους» να ολοκληρώσουν μια επική ανατροπή πανηγυρίζοντας το 15ο πρωτάθλημα της ιστορίας τους.

Βαλένθια 2003/2004

12 αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν η Ρεάλ Μαδρίτης προηγούταν με 12 βαθμούς από την δεύτερη Ντεπορτίβο Λα Κορούνια. Ποιος να περίμενε το ολικό μπλακ άουτ που θα είχαν πάθει οι «γκαλάκτικος» στο φινάλε της χρονιάς; Η Ρεάλ Μαδρίτης υπέστη 6 σοκαριστικές ήττες στις τελευταίες 7 αγωνιστικές (μεταξύ των οποίων και από την υποβιβασμένη Μούρθια με 2-1). Την ευκαιρία εκμεταλλεύτηκε η αγριεμένη Βαλένθια του Ράφαελ Μπενίτεθ η οποία με τον «δαιμονισμένο» Μίστα θα ολοκλήρωνε μια μαγική χρονιά κατά την οποία θα κατακτούσε το Ισπανικό πρωτάθλημα και το κύπελλο UEFA.

Η Βαλένθια στην κορυφή της Λα Λίγκα

Γιουβέντους 2015/2016

Την σεζόν 2015/2016 η «Βέκια Σινιόρα» πραγματοποίησε ένα κάκιστο ξεκίνημα στο Ιταλικό πρωτάθλημα με τις Φιορεντίνα και Ρόμα να ξεφεύγουν στην κορυφή. Η ήττα από την Σασουόλο την 10ηαγωνιστική με 1-0 φάνηκε να την αφήνει εκτός διεκδίκησης τίτλου καθώς η πρωτοπόρος Ρόμα ξέφευγε με 11 βαθμούς. Όμως εκείνο ήταν το σημείο όπου η μεγάλη κυρία ξύπνησε. Ο Ντιμπάλα φόρτωνε τα αντίπαλα δίχτυα, η Γιουβέντους πέτυχε 26 νίκες στα υπόλοιπα 28 παιχνίδια της σεζόν και συνδυασμό με τον «μαύρο χειμώνα» της Ρόμα (1 νίκη σε 9 αγωνιστικές) κατέκτησε το πρωτάθλημα με 91 βαθμούς αφήνοντας για άλλη μια χρονιά με άδεια χέρια τους αντιπάλους της.

Η Γιουβέντους εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος… It’s just a prank

Απώλειες made in Greece

Φυσικά έχουν υπάρξει και αντίστοιχες περιπτώσεις απώλειας «σίγουρων» πρωταθλημάτων και στην χώρα μας. Όλοι έχουμε να θυμόμαστε τον ΠΑΟΚ και τα δάχτυλα του Κλάους Αθανασιάδη το 2014/2015 (ο «δικέφαλος του βορρά» έχασε τον τίτλο ενώ είχε βρεθεί στο +5 από τον δεύτερο στην μέση της χρονιάς). Ούτε ξεχνάμε το συγκλονιστικό πρωτάθλημα του 2004/2005 όπου τον τίτλο διεκδικούσαν οι 3 ομάδες του Λεκανοπεδίου, με τον Ολυμπιακό να χαμογελά στο τέλος παρότι έβλεπε την πλάτη των άλλων δύο μεγάλων μέχρι την 27η αγωνιστική.

Κλάους πες μας 5 νούμερα για το τζόκερ

Ωστόσο πιο χαρακτηριστική είναι η ανατροπή του Ολυμπιακού την σεζόν 1981/1982. Οι Πειραιώτες στην μέση της σεζόν βρέθηκαν 6 βαθμούς (με σύστημα 2-1-0) πίσω από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό ο οποίος πριν την έναρξη της σεζόν είχε αρπάξει τους Μάικ Γαλάκο και Γιάννη Κυράστα από τους «ερυθρόλευκους».

Εντούτοις ο Ολυμπιακός έμεινε ζωντανός, άλλαξε προπονητή (ανέλαβε ο Αλκέτας Παναγούλιας τον Δεκέμβριο) και με αντεπίθεση διαρκείας στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος ισοβάθμησε στο τέλος με τους «πράσινους». Οι δύο ομάδες αναμετρήθηκαν σε αγώνα μπαράζ στον Βόλο όπου ο Ολυμπιακός επικράτησε με 2-1 επί του αιωνίου του αντιπάλου.

Μπαράζ τίτλου 1982

Η πρωταθλήτρια ομάδα του ΠΑΟΚ του 1985

Η σεζόν 2018/2019 θα μείνει για πάρα πολλές δεκαετίες στην μνήμη των οπαδών του ΠΑΟΚ.

Όχι μόνο για την καθαυτό κατάκτηση του πρωταθλήματος, όχι μόνο για τα ρεκόρ που δημιουργεί αυτή η ομάδα, αλλά κυρίως για την τρομερή δίψα που διακατέχει τους ασπρόμαυρους οπαδούς.

Από το 2012 όταν και ο Ιβάν Σαββίδης μπήκε στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ, είχε τεθεί εξαρχής ο στόχος της επιστροφής του «δικεφάλου του βορρά» στις επιτυχίες. Τα 2 κύπελλα Ελλάδας της προηγούμενης διετίας ήταν μόνο η αρχή. Η φετινή κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι αποτέλεσμα όλης της δουλειάς που συντελείτε τα τελευταία χρόνια στην Τούμπα.

Ο Ιβάν Σαββίδης κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης τύπου το 2012 όπου ανέλυε τα σχέδια του για τον ΠΑΟΚ

Η χρυσή ομάδα του 1985

Μέχρι και σήμερα λοιπόν, η ομάδα του ΠΑΟΚ της σεζόν 1984/1985 είναι η τελευταία που γεύτηκε την χαρά της κατάκτησης ενός πρωταθλήματος.

Ύστερα από την χρυσή γενιά της ομάδας της δεκαετίας του 1970, ο ΠΑΟΚ είχε περάσει σε ένα μεταβατικό στάδιο. Μετά το τέλος της σεζόν 1983/1984 η ομάδα της Θεσσαλονίκης τερμάτισε στην 5η θέση (πίσω από τους συμπολίτες Ηρακλή και Άρη) μένοντας εκτός Ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Παράλληλα ο εμβληματικός Γιώργος Κούδας σταμάτησε την τεράστια καριέρα του ενώ παίκτες όπως ο Νέτο Γκουερίνο και ο Μλάντεν Φορτούλα, που βοήθησαν στα μέγιστα τον ΠΑΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, αποχώρησαν από τον σύλλογο.

O Γιώργος Κούδας συνέδεσε όσο λίγοι το όνομα του με την ιστορία του ΠΑΟΚ

Ο 44χρονος Βάλτερ Σκότσικ, ήταν αυτός ο οποίος κάθισε στον πάγκο του ΠΑΟΚ την περίοδο 1984/1985 αντικαθιστώντας τον Ούγγρο Παλ Τσερνάι. Η ομάδα του Αυστριακού βασίστηκε στην εμπειρία και την ικανότητα των Γιώργο Σκαρτάδο και Χρήστο Δημόπουλο. Ταυτόχρονα η μεταγραφή του Ράντε Πάπριτσα το καλοκαίρι του 1985 λειτούργησε ευεργετικά στον τρόπο ανάπτυξης των επιθέσεων του «δικεφάλου του βορρά».

Ο Ράντερ Πάπριτσα με την φανέλα του ΠΑΟΚ το 1985

Η χρυσή ομάδα του 1985

Η σεζόν 1984/1985 ξεκίνησε με τον ΠΑΟΚ να είναι το απόλυτο αουτσάιντερ. Οι παίκτες του Βάλτερ Σκότσικ πραγματοποίησαν ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα νικώντας τους Άρη και Ολυμπιακό στην Τούμπα τις πρώτες αγωνιστικές.

Ήδη από την 4η αγωνιστική η ομάδα της Θεσσαλονίκης είχε αναρριχηθεί στην κορυφή της βαθμολογίας, ενώ χρειάστηκε να περάσουν 13 αγωνιστικές για να γνωρίσει την ήττα (3-1 από τον ΟΦΗ στο Ηράκλειο).

Η νίκη με 0-1 με γκολ του Πάπριτσα, επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ, για την 15η αγωνιστική ήταν αυτή που ενίσχυσε το φρόνημα και το ηθικό των «ασπρόμαυρων». Το «τριφύλλι» ήταν ο άμεσος ανταγωνιστής του ΠΑΟΚ για τον τίτλο. Κατά πολλούς, ακόμη και σήμερα, αυτή η νίκη θεωρείτε η σημαντικότερη εκείνης της χρονιάς.

Ράντε Πάπριτσα και Λάκης Στεργιούδας μετά τον θρίαμβο στο ΟΑΚΑ

Στις αρχές του Β’ γύρου ο ΠΑΟΚ γνώρισε την ήττα με 3-0 από τον Άρη στο γήπεδο «Χαριλάου» και με 2-1 από τον Ολυμπιακό στο «Καραϊσκάκη», ωστόσο άντεξε στην πίεση καθώς ο Παναθηναϊκός θα γνώριζε την ίδια χρονική περίοδο την ήττα με 1-0 από τον Εθνικό στον Πειραιά.

Ο Ιβάν Γιούρισιτς ανάμεσα σε δυο παίκτες του Άρη στο γήπεδο «Χαριλάου»

Στο υπόλοιπο της σεζόν ο «δικέφαλος του βορρά» θα συνέχιζε αήττητος τις υποχρεώσεις του για το πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας 6 νίκες και 3 ισοπαλίες.

Στην προτελευταία αγωνιστική ο Πανιώνιος θα φιλοξενούσε τον ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός τον (υποβιβασμένο) Πιερικό. Οι Θεσσαλονικείς ήθελαν το «διπλό» για να εξασφαλίσουν και μαθηματικά τον τίτλο ή την ισοπαλία με συνδυασμό αποτελεσμάτων.

Ο ΠΑΟΚ θα έμενε στο 0-0 με τους «κυανέρυθρους» όμως ο Πιερικός θα έκανε ένα τεράστιο δώρο στους «ασπρόμαυρους» φεύγοντας από το ΟΑΚΑ με 2-2. Τα δύο αυτά αποτελέσματα εξασφάλισαν και μαθηματικά τον τίτλο του πρωταθλητή στον ΠΑΟΚ.

Η είδηση της ισοπαλίας του Παναθηναϊκού προκάλεσε ενθουσιασμό στους πολυάριθμους οπαδούς του ΠΑΟΚ που βρέθηκαν στην Αθήνα, που ξέσπασαν σε πανηγυρισμούς μαζί με τους παίκτες της ομάδας τους. Τα ξημερώματα της επόμενης ημέρας η αποστολή του ΠΑΟΚ θα γνώριζε μυθική υποδοχή κατά την επιστροφή της στην Θεσσαλονίκη.

Ο τύπος της εποχής για τις ισοπαλίες του ΠΑΟΚ και του Παναθηναϊκού

Ο εντός έδρας αγώνας της τελευταίας αγωνιστικής με τον Παναθηναϊκό είχε καθαρά χαρακτήρα φιέστας, με το τελικό 1-1 να είναι το τελευταίο που θα απασχολούσε του παραπάνω από 30.000 ΠΑΟΚτσίδες που βρέθηκαν στις κερκίδες της Τούμπας.

Άπαντες αποθέωναν τους πρωταθλητές Ελλάδας ενώ ο «καπετάνιος» εκείνης της ομάδας, ο Βάλτερ Σκότσικ, σήκωσε εν μέσω αποθέωσης το τρόπαιο του πρωταθλητή Ελλάδας ύστερα από την λήξη του αγώνα.

Ο Βάλτερ Σκότσικ με το τρόπαιο του πρωταθλητή στα χέρια