Η εποποιία του 1987

Η 14η Ιουνίου του 1987 ήταν η ημερομηνία σταθμός όπου το Ελληνικό μπάσκετ εκτοξεύτηκε με προορισμό την κορυφή. Ένα ταξίδι προς την καταξίωση χωρίς επιστροφή.

Το 25ο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μπάσκετ ήταν ένα από τα πιο δυνατά όλων των εποχών. Η εθνική ομάδα δεν κατέβαινε με μεγάλες προσδοκίες και όπως όλοι λέγανε στόχος ήταν η "είσοδος στην 8αδα". Γρήγορα όμως η παρέα του Νίκου Γκάλη, του Παναγιώτη Γιαννάκη, του Φάνη Χριστοδούλου, του Παναγιώτη Φασούλα και των άλλων παιδιών έδειξε πως η εθνική ήταν για μεγαλύτερα πράγματα. 

Η πορεία στην διοργάνωση:

Η εθνική πέρασε ως 4η στον όμιλο, μπροστά από την Γαλλία και την Ρουμανία. Οι διεθνείς σημείωσαν στον όμιλο 3 νίκες ενώ γνώρισαν 2 ήττες. Η πρεμιέρα ξεκίνησε με νίκη επί της Ρουμανίας με 109-77. Ακολούθησε η νίκη επί της κραταιάς τότε Γιουγκοσλαβίας με 84-78.

Ο Γκάλης σε ρόλο άμυνας πάνω στον Ντράζεν Πέτροβις

Μετά ήρθε η ήττα από την Ισπανία με το βαρύ 106-89. Η Ελλάδα δεν τα κατάφερε ούτε απέναντι στην ΕΣΣΔ, από την οποία ηττήθηκε 69-66. Αυτές οι δύο ήττες ήταν οι μοναδικές σε όλη την διοργάνωση. Στην τελευταία αγωνιστική ήρθε η νίκη επί της Γαλλίας με 82-69 η οποία έδωσε και την πρόκριση στην εθνική.

Όλη η εθνική Ισπανίας πάνω στον "γκάνγκστερ"

Στον προημιτελικό η Ελλάδα επιβλήθηκε της πολύ δυνατής τότε Ιταλίας με 90-78. Η Ιταλία διέθετε στο ρόστερ της τους Αντονέλο Ρίβα, Ρομπέρτο Μπρουναμόντι (οι οποίοι κατέκτησαν το Ευρωμπάσκετ του 1983), Βάλτερ Μανίφικο αλλά και τον νεαρό τότε Νάντο Τζεντίλε που αργότερα φόρεσε την φανέλα του Παναθηναϊκού. Μετά το τέλος του προημιτελικού ο Γκάλης θα δήλωνε στον Βασίλη Σκουντή πως "αυτή η στιγμή είναι η μεγαλύτερη της καριέρας μου, μέχρι το επόμενο παιχνίδι".

Η μυθική δήλωση του Γκάλη

Ακολούθησε στον ημιτελικό η τρομερή νίκη επί της Γιουγκοσλαβίας των Ντράζεν Πέτροβιτς, Ντίνο Ράτζα, Τόνι Κούκοτς με 81-77. Ήταν ένα δραματικό παιχνίδι όπου η Ελληνική ομάδα αν και βρέθηκε πίσω ακόμη και με 12 πόντους βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και γύρισε τον αγώνα. Με αυτό τον τρόπο η Ελλάδα βρέθηκε στον τελικό της διοργάνωσης κόντρα στους τρομερούς Σοβιετικούς.

Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 81-77

Ο τελικός με την Ε.Σ.Σ.Δ.:

Εν μέσω εθνικού παροξυσμού η Ελλάδα αντιμετωπίζει την ΕΣΣΔ στον τελικό του ΣΕΦ. Η ΕΣΣΔ διέθετε πλήθος αστέρων που έφτασαν μέχρι τον τελικό του Μουντομπάσκετ 1986: Βάλντις Βάλτερς, Αλεξάντερ Βόλκοφ, Σαρούνας Μαρτσουλιόνις, Βλαντίμιρ Τσατσένκο απάρτιζαν το ρόστερ της, καθοδηγούμενοι από τον εμβληματικό Αλεξάντερ Γκομέλσκι. 

Ο τελικός υπήρξε τρομερός σε όλη την διάρκεια του. Η Ελλάδα αν και δεν είχε το βάθος πάγκου που είχαν οι Σοβιετικοί κατάφερε να είναι ανταγωνιστικοί έως το τέλος. Προηγήθηκε στο τέλος του ημιχρόνου με 42-41 ενώ όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ (ακόμη και με διψήφια διαφορά) κατάφερε να κάνει την ανατροπή.

Ο Φάνης Χριστοδούλου με αντίπαλο τον Σεργκέι Γιοβάισα

Λίγο πριν το τέλος οι δύο ομάδες ήταν χέρι-χέρι στο σκορ και οι βολές του Λιβέρη Ανδρίτσου που έκανε το 89-89 στα 36" πριν το τέλος της κανονικής διάρκειας, κράτησαν την Ελλάδα ζωντανή. Στην παράταση συνεχίστηκε ο τρομερός ρυθμός, με τον Νίκο Γκάλη να συνεχίσει να σκοράρει κατά ριπάς.

Ο Γκάλης απέναντι στον γίγαντα Τκατσένκο

Στα 4" πριν το τέλος ο Αργύρης Καμπούρης κέρδισε φάουλ από τον Γκομπόροφ. Με το σκορ να βρίσκεται στο 101-101, ο "τίμιος γίγαντας" ευστόχησε και στις δύο βολές που εκτέλεσε. Ο Γιοβάισα αστόχησε στο τελευταίο τρίποντο του αγώνα και με τελικό σκορ 103-101 η Ελλάδα στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ήταν μία πρωτόγνωρη επιτυχία για τον Ελληνικό αθλητισμό.

Οι Παναγιώτης Γιαννάκης και Νίκος Γκάλης πνίγονται στις αγκαλιές του κοινού

MVP της διοργάνωσης και φυσικά πρώτος σκόρερ, ήταν ο ανεπανάληπτος Νίκος Γκάλης, ο οποίος οργίασε στο παρκέ, προκαλώντας τον θαυμασμό όλων των Ευρωπαίων. Τελείωσε τη διοργάνωση με 37 πόντους κατά μέσο όρο (πετυχαίνοντας 40 στον τελικό με τους Σοβιετικούς). Δεύτερος σκόρερ ήταν ο αήμνειστος Ντράζεν Πέτροβιτς με 22,7 πόντους ανά παιχνίδι.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Από την επόμενη κιόλας μέρα η Ελλάδα αγκάλιασε το μπάσκετ και χιλιάδες μπασκέτες στήθηκαν σε όλη την χώρα. Οποιαδήποτε επιτυχία έχει γίνει σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο στο Ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία 32 χρόνια έχεις ως αφετηρία εκείνη την επιτυχία. 

Η σύνθεση της εθνικής στο Ευρωμπάσκετ του 1987:

Νίκος Γκάλης, Παναγιώτης Γιαννάκης, Αργύρης Καμπούρης, Νίκος Λινάρδος, Νίκος Σταυρόπουλος, Μιχάλης Ρωμανίδης, Παναγιώτης Καρατζάς, Νίκος Φιλίππου, Λιβέρης Ανδρίτσσος, Παναγιώτης Φασούλας, Μέμος Ιωάννου, Φάνης Χριστοδούλου

Προπονητής: Κώστας Πολίτης

Τα πιο συχνά είδη οπαδών

Τα θέματα που κυριαρχούν στις αντρικές συζητήσεις ανά τα έτη είναι δύο: Γυναίκες και ποδόσφαιρο. Ειδικά για το δεύτερο είναι ικανό να χαλάσουν ακόμη και οι πιο δυνατές φιλίες.

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες της οποίας οι πολίτες ασχολούνται πολύ ενεργά με το ποδόσφαιρο όσο λίγοι άλλοι λαοί στον κόσμο. Ως εκ τούτου υπάρχουν πάρα πολλές κατηγορίες οπαδών. Άλλες κατηγορίες είναι πολύ ενδιαφέρουσες και άλλες είναι ιδιαίτερα ενοχλητικές. Σε κάθε περίπτωση όμως υπάρχουν παντού και ευδοκιμούν πιο πολύ από ποτέ.

Πάμε να δούμε την κάθε κατηγορία ξεχωριστά.

Ο «Χούλιγκαν»:

Πρόκειται για είδος οπαδού του οποίου η ηλικία του κυμαίνεται μεταξύ των 12 και των 25 ετών, αν και μπορεί να συναντηθεί και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν γνωρίζει πραγματικά από ποδόσφαιρο και πηγαίνει στο γήπεδο 4-5 φορές τον χρόνο (όσες φορές δηλαδή θα παίξει η ομάδα του με μισητούς αντιπάλους, ίσα ίσα για να πετάξει καμιά πέτρα στα ματ). Είναι συνήθως ακροαριστερών πολιτικών πεποιθήσεων και θα τον δεις πολύ συχνά να ποστάρει στο προφίλ του στο facebook φωτογραφίες με pyro-show. Σπανιότερα θα δημοσιεύσει συνθήματα που αναφέρονται σε οπαδικά μπάχαλα στα οποία, αν και θα ισχυριστεί το αντίθετο, δεν έλαβε ποτέ μέρος. Παρομοιάζει τους αντίπαλους οπαδούς με ζώα όπως «λαγοί», «κότες» ή «γαύρους». Πολύ συχνά θα δηλώσει οπαδός και της ομάδας με την οποία οι οργανωμένοι συνοπαδοί του είναι αδελφοποιημένοι (βλέπε Ολυμπιακός-Ερυθρός Αστέρας, ΠΑΟΚ-Παρτιζάν, ΑΕΚ-Λιβόρνο) και θα γουστάρει πολύ και την Γουέστ Χαμ, ομάδα που λάτρεψε όταν παρακολούθησε την ταινία «green street hooligans». Απαραίτητο ένδυμα το συνδεσμίτικο μπλουζάκι των 7 ευρώ με στάμπα την σιδερογροθιά-1312 ή το φούτερ της Σαιντ Πάουλι. Συναντάτε σε όλες τις λαοφιλείς Ελληνικές ομάδες.

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο

Ο «Γκρινιάρης»:

Πρόκειται για ένα δείγμα οπαδού που ζει συνήθως σε δική του πλαστή πραγματικότητα: Η ομάδα που υποστηρίζει θεωρεί πως είναι η μόνη καθαρή, αντρίκια και τίμια ενώ πιστεύει ότι όλες οι άλλες ομάδες είναι «τρύπιες» και θέλουν μόνο το κακό της δικής του ομάδας. Αναφέρεται πολύ συχνά με λέξεις «κατεστημένο», «σύστημα» και «κοράκια» -όποτε αναφέρεται σε διαιτητές. Βασική διαφορά: Ο δικός μας παίκτης «κερδίζει έξυπνα φάουλ» ενώ ο αντίπαλος «παίρνει ύπουλα σφυρίγματα». Μαλώνει συνέχεια με οπαδούς άλλων ομάδων σε σχόλια σε όλα τα αθλητικά site με επιχειρήματα όπως «στηθήκατε για να μην πάρουμε το πρωτάθλημα» ή «θα σας περιμένουμε στον δεύτερο γύρο». Κατά πάσα πιθανότητα είναι οπαδός του ΠΑΟΚ που γκρινιάζει για το κατεστημένο της Αθήνας ή οπαδός της ΑΕΚ όπου και σχολιάζει συνεχώς την πολιτική των μεταγραφών από τον Δημήτρη Μελισσανίδη.

Ήττα της ΑΕΚ για την Σούπερ Λιγκ. Στα υπόλοιπα νέα, προχωρούν τα νέα του νέου γηπέδου

Η «Κλαρινογκόμενα»:

Κάποτε τα γήπεδα ήταν καθαρά χώροι σύναξης των αντρών με 1 γυναίκα να αντιστοιχεί σε 1000 άντρες στην κερκίδα. Μετά από το χρυσό Euro 2004 αυτό το είδος έχει εξαπλωθεί στα Ελληνικά γήπεδα και πλέον κυριαρχεί παντού. Δηλώνει φανατικός οπαδός της ομάδας της (άσχετα αν δεν ξέρει πόσους τίτλους έχει κατακτήσει ή ποιος είναι ο ρεκορντμαν του συλλόγου) και λατρεύει κυρίως ποδοσφαιριστές με μανίκια τατουάζ, μούσια, φράτζες, κοιλιακούς, ακόμα και αν αυτός δεν μπορεί να πάρει κόντρα και από 77χρονο παππού που περίμενε 2 ώρες όρθιος στην τράπεζα για να πάρει την σύνταξη του. Αγαπημένος της ποδοσφαιριστής ήταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ όταν ήταν μικρή και πλέον είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Στο γήπεδο θα την δεις πολύ συχνά στα επίσημα, ντυμένη με τακούνι και φόρεμα περιμένοντας κάποια κάμερα να της πάρει ένα πλάνο για την τηλεόραση (και να λάβει το σχόλιο «εκλεκτές παρουσίες» αργότερα το βράδυ στην αθλητική Κυριακή). Κατά πάσα πιθανότητα είναι ότι ομάδα είναι και ο γκόμενος της.

Είπε κανείς πως το ποδόσφαιρο είναι αντρικό άθλημα;

Ο «κάνω διεθνή καριέρα»:

Είναι ο ποδοσφαιρόφιλος ο οποίος «σιχάθηκε» την «βρώμα» του Ελληνικού ποδοσφαίρου και παρακολουθεί μόνιμα τα μεγάλα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Πληρώνει ΟΤΕ ΤV για να βλέπει 26 αγώνες κάθε ΣΚ ενώ έχει κοντά στις 20 αυθεντικές φανέλες (των 85€) του Λιονέλ Μέσι και του Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς. Έχει μια κακή άποψη για οτιδήποτε συμβαίνει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και απορεί «πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που ασχολούνται με Super League». Στην πλειοψηφία τους αυτοί οι άνθρωποι είναι Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους, Λίβερπουλ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ομάδες που παίρνουν ουκ ολίγα σφυρίγματα αλλά θα δικαιολογηθεί λέγοντας πως εκεί δεν πρόκειται για «παράγκες» αλλά «για βαριές φανέλες που παίρνουν τα σπόρια».

Ο «Χίπστερ του ποδοσφαίρου»:

Είναι μια ιδιαίτερα κουραστική κατηγορία η οποία ευδοκιμεί στις ηλικίες άνω των 40. Νομίζει πως αγαπάει το παλιό ρομαντικό ποδόσφαιρο και σιχαίνεται οτιδήποτε έχει σχέση με την σύγχρονη μορφή του αθλήματος, άσχετα αν το ποδόσφαιρο είναι πλέον στο ανώτερο επίπεδο του. Στην πραγματικότητα απλώς έχει αγιοποιήσει το ποδόσφαιρο προ 30ετίας γιατί το έχει συνδέσει με τα ξένοιαστα παιδικά του χρόνια. Θεωρεί κορυφαίο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών τον Πελέ (αν είναι σκληροπυρηνικός θα σου μιλήσει για τον Λεωνίδα Ντα Σίλβα) και παρακολουθεί φανατικά την σελίδα Dieci στο facebook. Προσπαθεί επίσης να ξεχωρίσει μέσα από τις οπαδικές του προτιμήσεις διαλέγοντας μια λιγότερο δημοφιλή ομάδα: Υποστηρίζει την ομάδα του χωριού του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό είναι φαν κάποιας μεγάλης ομάδας του παρελθόντος όπως η Φιορεντίνα, η Λιντς Γιουνάιτεντ ή ο Άγιαξ.

Τι να μας πει και ο Νεϊμάρ, για μια τυρόπιτα στα χαλίκια έπεφτε ο Γκαρίντσα

Ο «άσχετος»:

Για κάποιο λόγο υπάρχουν συνάνθρωποι μας που δεν τους ενδιαφέρει πραγματικά το ποδόσφαιρο ωστόσο θα ισχυριστούν πως είναι οπαδοί κάποιας ομάδας καταπιέζοντας έτσι τον εαυτό τους. Ο «άσχετος» δεν αναγνωρίζει φατσικά πάνω από 3 παίκτες της ομάδας του, έχει να πάει γήπεδο από το 2008 και με δυσκολία ξεχωρίζει το οφσάιντ από το πικ εν ρολ. Συνήθως υποστηρίζει ομάδα με πολλούς τίτλους και πολλούς οπαδούς όπως τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό (ή τον ΠΑΟΚ αν είναι από την κεντρική Μακεδονία) αντιγράφοντας έτσι την πλατιά μάζα. Δεν συμμετέχει ποτέ σε ποδοσφαιρικούς καυγάδες καθώς αυτά είναι για «απολίτιστους και κάφρους». Αυτή την εποχή αγαπημένος του παίκτης είναι ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς από τον Ολυμπιακό και ο Άγγελος Χαριστέας από την εθνική ομάδα.

Γιατί το ποδόσφαιρο παίζεται με 11 παίκτες και όχι με ένα στρόγγυλο νούμερο, ας πούμε 10;

Ο «χορηγός του ΟΠΑΠ»

Μια ιδιαίτερη κατηγορία που θα μπορούσε να γίνει από μόνος του άρθρο είναι ο «χορηγός του ΟΠΑΠ». Κάθε ΠΣΚ τρώει ένα μεγάλο μέρος του μισθού του σε 39 δελτία στοιχήματος (τα οποία όλα πάνε στον κουβά) ενώ είναι γνώστης της ποδοσφαιρικής επικαιρότητας του Μαροκινού πρωταθλήματος. Πολύ συχνά κατά την ώρα της δουλειάς του τσεκάρει στα κρυφά το Livescore στο κινητό του ενώ για κάθε χαμένο δελτίο θα κατηγορεί «τα λαμόγια που το έστησαν». Για να ποντάρει σε κάποιον αγώνα θα τσεκάρει πρώτα τυχόν τραυματισμούς, προϊστορία, σχέσεις μεταξύ των διοικήσεων και καιρικά φαινόμενα. Στον ελεύθερο του χρόνο συχνάζει με φραπέ στο χέρι στο πλησιέστερο πρακτορείο του ΟΠΑΠ με την ερώτηση «ξέρεις κάποιο στημένο;» να δίνει 1.05 για να ειπωθεί προς τον ταμία.

Ο «Προπονητής του καναπέ»

Ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα Έλληνα οπαδού. Είναι η φυσική εξέλιξη του «γκρινιάρη» όταν αυτός ξεπεράσει κάποια ηλικία. Αγοράζει κάθε χρόνο εισιτήρια διαρκείας, κράζει τον προπονητή της ομάδας του για τα «κολλήματα» που έχει με κάποιον συγκεκριμένο παίκτη τον οποίο βάζει συνέχεια στην αρχική σύνθεση και δεν διστάζει να πετάξει μπουκάλι στον επόπτη όταν θεωρήσει πως δεν σφυρίζει αντικειμενικά. Του αρέσει να αναλύει το σύστημα της ομάδας του εν ώρα αγώνα (με αποτέλεσμα να γίνεται εκνευριστικός στους γύρω), φτιάχνει δικές του ιδανικές 11άδες ενώ πιστεύει πως αν αναλάμβανε προπονητής στην ομάδα του θα γινόταν ο νέος Άλεξ Φέργκιουσον και θα οδηγούσε στην κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ τον Πανηλειακό.

Να σου δείξω Γρηγόρη πως έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ο Ποτένσε για να πάρει Γιουρόπα Λινκ ο Ολυμπιακός

Ο «καθαρά μπασκετικός»:

Υπάρχει πολύς κόσμος στην Ελλάδα που συμπαθεί το μπάσκετ σαν άθλημα. Επίσης υπάρχει ο «καθαρά μπασκετικός» του οποίου πρέπει να του επιβληθεί στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων και να τον στείλουνε εξορία στην Αγγλία για να υποφέρει. Είναι ο άνθρωπος ο οποίος θεωρεί το μπάσκετ κάτι σαν τέχνη-ποίηση και με ύφος 1000 καρδιναλίων αποκαλεί όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο ως «πίθηκους». Πολύ συχνά αποκαλεί το μπάσκετ «εθνικό άθλημα» ενώ φυλάει στο συρτάρι του φανέλα του Μάικλ Τζόρνταν την οποία αγόρασε 35000 δραχμές το 1997. Στο δωμάτιο του μεγάλωσε με αφίσες του Νίκου Γκάλη και του Ντράζεν Πέτροβιτς ενώ κάθε καλοκαίρι λιώνει στα τουρνουά 3 on 3 όπου μάταια προσπαθεί να εξελιχθεί στον νέο Δημήτρη Διαμαντίδη. Κατά πάσα πιθανότητα είναι οπαδός του Παναθηναϊκού ή του Άρη (αναλόγως αν είναι άνω η κάτω των 35 ετών) και θα μείνει ξύπνιος έως τα ξημερώματα για να παρακολουθήσει αγώνες του NBA.

Για οποιαδήποτε αλλαγή στους κανονισμούς του μπάσκετ επισκεφθείτε το fifa.gr