Οι διασημότεροι διπλοί κατάσκοποι των «Ελ Κλάσικο»

Στις μέρες μας η αντιπαλότητα μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης έχει αποκτήσει έναν πιο «γκλάμουρ» χαρακτήρα. Και είναι κάτι αναμενόμενο μιας και τόσο η εμπορευματοποίηση όσο και η παγκοσμιοποίηση του ποδοσφαίρου οδήγησε εδώ το άθλημα. Δεν ήταν όμως πάντοτε έτσι.

Τις δύο ομάδες εκτός από μια ποδοσφαιρική αντιπαράθεση τις χωρίζει και μια ιδεολογική κόντρα που κάνει το ντέρμπι αυτό ως το πιο συζητημένο της χρονιάς στην Ευρώπη. Συνεπώς ήταν σπάνιο για κάποια χρόνια να υπάρξουν ποδοσφαιριστές που να αγωνίστηκαν και στις δύο ομάδες.

Ο πρώτος που έκανε αυτό το «βήμα» ήταν ο Αλφόνσο Αλμπενίθ το μακρινό 1902 όταν και μεταπήδησε από τους «Καταλανούς» στην ομάδα της Ισπανικής πρωτεύουσας. Μάλιστα ήταν τέτοιο το δέσιμο του με την μετέπειτα «βασίλισσα» της Ευρώπης που έγινε εκτελεστικός διευθυντής της. 

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι και υπήρξαν χαρακτηριστικές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν και στις δύο ομάδες.

Ο Ζοζέπ Σαμιτιέρ αποτελεί έναν από τους παλαιότερους θρύλους της Μπαρτσελόνα. Από τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της στα πρώτα χρόνια του συλλόγου αποτέλεσε σημαντική μονάδα από το 1919 έως το 1932. Τότε οι συνθήκες τον ανάγκασαν να μεταβεί στην Μαδρίτη για να αγωνιστεί στην Ρεάλ και να ξαναβρεί τον Ρικάρντο Ζαμόρα με τον οποίο αγωνιζόταν παλιότερα στην Βαρκελώνη. 

Αυτό δεν του απαγόρευε βέβαια να επανενταχθεί αργότερα στην Μπαρτσελόνα της οποίας υπήρξε προπονητής την δεκαετία του 1940.

Ο Ζοζέπ Σαμιτιέρ σαν ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα

Ο Μπερντ Σούστερ ήταν μία ξεχωριστή περίπτωση. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1980 στην ομάδα της Βαρκελώνης. Μάλιστα έχει μείνει στην ιστορία μια φωτογραφία από τον τελικό του Κυπέλλου Ισπανίας 1983 όπου κάνει μια άσεμνη χειρονομία στους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης.

Η χειρονομία του Σούστερ προς τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Κόπα Ντελ Ρέι το 1983

Το 1986 ο Σούστερ ήρθε σε αντιπαράθεση με τον προπονητή του στην Μπαρτσελόνα Τέρι Βεναμπλς και με την διοίκηση των «μπλαουγκράνα». Ο Δυτικογερμανός ποδοσφαιριστής έμεινε ελεύθερος το καλοκαίρι του 1988 και επέλεξε την Ρεάλ Μαδρίτης για επόμενο σταθμό της καριέρας του. Η υποδοχή που του επιφύλαξαν οι οπαδοί των Μαδριλένων ήταν θεαματική και πραγμοτοποίησε δύο εκπληκτικές σεζόν με την φανέλα της «βασίλισσας». Στην συνέχεια αγωνίστηκε στην συμπολίτισσα Ατλέτικο Μαδρίτης.

Πολλά χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα το 2008, θα οδηγούσε την Ρεάλ Μαδρίτης στην κατάκτηση της 31ης Λα Λίγκα της ιστορίας της ομάδας σαν προπονητής.

Ο Μπερντ Σούστερ σαν ποδοσφαιριστής της Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Μίκαελ Λάουντρουπ αφού πέρασε μεγάλο μέρος της καριέρας του στην Ιταλία αποφάσισε ότι το στυλ παιχνιδιού της Serie A δεν του ταιριάζει. Αποτέλεσε μέρος της «Dream Team» της Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ. Σε 5 χρόνια στην Βαρκελώνη κατέκτησε 4 Πρωταθλήματα Ισπανίας, 1 Κύπελλο Ισπανίας καθώς και το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1992.

Ενοχλημένος από την κριτική που του ασκούσε ο Ολλανδός προπονητής του το 1994 μετακόμισε στην «αιώνια» αντίπαλο τους, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Μάλιστα, την ίδια χρονιά, οδήγησε τη «Βασίλισσα» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και σε νίκη με 5-0 επί της Μπαρτσελόνα.

Ο Λάουντρουπ με την φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης

Ο Λουίς Ενρίκε είναι από τα πιο αγαπητά πρόσωπα της Μπαρτσελόνα. Πετυχημένος τόσο σαν ποδοσφαιριστής όσο και σαν προπονητής έζησε μεγάλες στιγμές όσο είχε για σπίτι του το «Καμπ Νόου». Ήταν μάλιστα προσωπική επιλογή του Γιόχαν Κρόιφ το 1994 για το ρόστερ των Καταλανών.

Παρόλα αυτά πριν φόρεσε την φανέλα της «Μπάρτσα» έζησε 5 γεμάτα χρόνια στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Μάλιστα είχε σκοράρει σε μια νίκη με 5-0 της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Μπαρτσελόνα την σεζόν 1994-1995. Αυτός ήταν και ένας λόγος που αρχικά οι οπαδοί των Καταλανών ήταν διστακτικοί μαζί του. Με την πάροδο του χρόνου όμως όλα ξεχάστηκαν. Μάλιστα ο ίδιος ο Ενρίκε δήλωνε χρόνια μετά ότι «σπάνια αισθάνθηκε να εκτιμάται από τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης και ότι δεν έχει καλές αναμνήσεις από εκεί».

Ο Λουίς Ενρίκε αγωνιζόμενος με την φανέλα της Μπαρτσελόνα

«Γκαλάκτικος» προερχόμενοι από το Καμπ Νόου

Ο Φλορεντίνο Πέρεθ στην 1η του θητεία σαν πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης ήθελε να δημιουργήσει μια ομάδα που θα είχε τα μεγαλύτερα ονόματα του ποδοσφαιρικού κόσμου. Έτσι ξεκίνησε η εποχή των «Γκαλάκτικος». Η πρώτη μεταγραφή του νέου προέδρου ήταν ο Λουίς Φίγκο της Μπαρτσελόνα. Ο Πορτογάλος με την μεταπήδηση του από το «Καμπ Νόου» στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» αποτέλεσε αντικείμενο μίσους για τους Καταλανούς.

Στις 21 Οκτωβρίου του 2000 ο Φίγκο επέστρεψε σαν αντίπαλος στην Βαρκελώνη. Τα μάτια όλων στις κερκίδες του «Καμπ Νου» ήταν στραμμένα στον προδότη. Τα ντεσιμπέλ που μετρήθηκαν εκείνο το βράδυ, όταν ακούστηκε το όνομα του από τα μεγάφωνα του γηπέδου, έφτασαν τα 110. Αυτό ο αριθμός αντιστοιχεί στον θόρυβο που κάνουν οι μηχανές ενός τζετ εν πτήσει. Οι κερκίδες ήταν γεμάτες από πανό με περιεχόμενο όπως "Ιούδας", "σκουπίδι", "μισθοφόρος", "φραγκοφονιάς" κλπ.

Δυο χρόνια μετά, τον Νοέμβριο του 2002, ο Φίγκο επέστρεψε για δεύτερη φορά στην έδρα της πρώην ομάδας του. Άγνωστο το πως αλλά ένας φίλαθλος πέρασε τα μέτρα ασφαλείας του γηπέδου με μία γουρουνοκεφαλή στην τσέπη του για να την πετάξει προς τον Πορτογάλο σε μία από τις πλέον χαρακτηριστικές σκηνές των «Ελ Κλάσικο».

Μια από τις πλέον διάσημες εικόνες στην ιστορία των «Ελ Κλάσικο»

Ένας άλλος πρώην σταρ της Μπαρτσελόνα που αγωνίστηκε στους «Γκαλάκτικος» ήταν ο Ρονάλντο Ντα Λίμα. Βέβαια η δική του περίπτωση είναι διαφορετική καθώς αγωνίστηκε στους δύο συλλόγους με ένα διάλειμμα 5 ετών, διάστημα στο οποίο ήταν μέλος της Ίντερ. Ήταν τέτοιος ο χαρακτήρας του που αποτελεί μέχρι και σήμερα πρόσωπο συμπάθειας και από τις δύο μεριές.

Μάλιστα μέχρι σήμερα είναι ο μόνος που έχει σκοράρει σε «Ελ Κλάσικο» αλλά και «Ντέρμπι ντέλλα Μαντονίνα» και από τις δύο μεριές.

Φίγκο και Ρονάλντο (στην μέση ο Ζιντάν) αποτέλεσαν ποδοσφαιριστές της Μπαρτσελόνα πριν μετακομίσουν στην Μαδρίτη