Αθλητικές μνήμες: Η ημέρα που ξύπνησε το θηρίο του Κόμπι Μπράιαντ

Η ξαφνική απώλεια του Κόμπι Μπράιαντ στις 26 Ιανουαρίου του 2020 (μόλις στα 41 του χρόνια) σόκαρε όλο τον κόσμο του μπάσκετ και όχι μόνο. Υπήρξε από τους λίγους αθλητές σε όλα τα σπορ που πέρασε στην σφαίρα του μύθου και υπήρξε ίνδαλμα για εκατομμύρια παιδιά που λάτρεψαν την πορτοκαλί θεά.

Κάθε αρχή και δύσκολη. Στην 1η σεζόν του στο ΝΒΑ (1996-1997) ο Κόμπι Μπράιαντ είχε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής (μόλις 15 λεπτά συμμετοχής) καθότι ήταν μόλις 18 ετών και χωρίς μάλιστα να προέρχεται από το NCAA.

Στα πλέι οφ εκείνης της χρονιάς οι Λέικερς αντιμετώπιζαν τους Γιούτα Τζαζ στους ημιτελικούς της δυτικής περιφέρειας. Με τους Τζαζ να προηγούνται με 3-1 νίκες οι Λέικερς έψαχναν ένα θαύμα μέσα στην "Vivint Smart Home Arena".

Στο τελευταίο και κρισιμότερο ματς ο Σακίλ Ο'Νιλ είχε αποβληθεί με 6 φάουλ λίγο πριν το τέλος της αναμέτρησης. Ο έφηβος "Μπλακ Μάμπα" κλήθηκε από τον προπονητή του να τραβήξει το κουπί για την ομάδα του. Όπως επικαλέστηκε ο προπονητής των Λέικερς Ντελ Χάρις ο Κόμπι ήταν ο ιδανικός με την υπάρχουσα κατάσταση για το 1 vs 1.

Ο κόουτς Ντελ Χάρις με τον νεαρό Κόμπι Μπράιαντ

Ωστόσο ο Μπράιαντ δεν ήταν έτοιμος με αποτέλεσμα να κάνει 4 συνεχόμενα έρμπολ, να αποκλειστεί η ομάδα του και το φανατισμένο πλήθος των γηπεδούχων να πανηγυρίζει σε κάθε αποτυχία του.

Αυτό θα στραγγάλιζε την ψυχολογία κάθε έφηβου αθλητή. Όχι όμως του Κόμπι. Όπως είπε ο ίδιος όταν επέστρεψε η ομάδα στην βάση της ο ίδιος τηλεφώνησε στον Σόνι Βακάρο. Όταν αυτός τον ρώτησε για το πως αισθανόταν μετά από την άσχημη εξέλιξη στην Γιούτα ο Κόμπι του απάντησε "Ας πάνε να γαμηθούν. Ήμουν ο μόνος που τόλμησε να αναλάβει την ευθύνη".

Από τότε ο Μπράιαντ δούλεψε πολύ σκληρά. Αυτός ο εγωισμός και το απίστευτο winner mentality του επέτρεψε να θεωρείτε ως ο 2ος μεγαλύτερος μπασκετμπολίστας όλων των εποχών μετά τον Μάικλ Τζόρνταν.